Η Μακαριότητα της Προσδοκίας - Σεπτέμβριος 2022
Η ευστάθεια είναι μια λέξη με πραγματικά βαθιά σημασία. Για τον καλλιτέχνη, τον συγγραφέα, τον ηθοποιό και τον μουσικό, η λέξη παραπέμπει σε εκείνη την απόλυτη αλλά απείρως μικρή στιγμή όπου κάθε δημιουργική δύναμη του ανθρώπου εστιάζεται σε μια μακάρια προσμονή προτού λάβει μορφή ένα συγκεκριμένο έργο ή μια παράσταση για παράδειγμα. Αποτελεί το αποκορύφωμα μιας πειθαρχημένης προετοιμασίας ημερών, μηνών, ετών· το επακόλουθο λαθών, αδιέξοδων και λανθασμένων εκκινήσεων· το αποτέλεσμα του “μόχθου, των δακρύων και του ιδρώτα” που έχει υπομείνει, καθώς όλο αυτό το διάστημα διατηρείται αισθητή η παρουσία του ένδοξου οράματος γι’ αυτό που θα μπορούσε να γίνει – και θα γίνει! Κάτι για το οποίο ποτέ του δεν θα επέμενε, αν δεν υπήρχε εξ αρχής στον πυρήνα της ύπαρξης του καλλιτέχνη αυτή η παρουσία της χαράς και της βεβαιότητας για το εγχείρημα.
Όμως, τώρα τα πάντα συμπιέζονται σε μια δίνη ενέργειας, μια στιγμή απέραντης ηρεμίας. Είναι το «ακίνητο σημείο ενός κόσμου σε περιστροφή. Ούτε ένσαρκο ούτε άσαρκο· χωρίς προέλευση και χωρίς κατεύθυνση», όπως το εκφράζει τόσο όμορφα ο Τ Σ Έλιοτ. Και συνεχίζει: «στο ακίνητο σημείο – είναι εκεί που γίνεται ο χορός». Τώρα η δίνη της ενέργειας εκρήγνυται και στη λάμψη της εμφανίζεται κάτι τόσο νέο και όμορφο που γνωρίζουμε ότι πρέπει πάντα να υπήρχε, προσμένοντας απλά τον κατάλληλο όμιλο και την ορθή στιγμή για να εμφανιστεί μπροστά στο έκπληκτο βλέμμα της ανθρωπότητας.
Πόσο τέλεια περιγράφει αυτή η κατανόηση της ευστάθειας τη ζωή και το έργο ανθρώπων που ενώ είναι ενεργοί και εποικοδομητικοί πολίτες έχουν προσθέσει στη ζωή τους το επίμοχθο έργο της πνευματικής ανάπτυξης. Εφαρμόζουν αυτήν την χαρούμενη πειθαρχία στην δημιουργική τους εργασία, εννοούμενη όλο και περισσότερο με ομαδικούς όρους, καθώς εστιάζονται στους αόρατους κόσμους των πιο πνευματικών πεδίων. Εδώ η γαλήνια στάση αποκτά πρόσθετες έννοιες. Τι είναι η στενή σαν κόψη του ξυραφιού ατραπός προς την αλήθεια, αν όχι ένα μονοπάτι πλήρους ευστάθειας, η εξισορρόπηση των ζευγών των αντιθέτων, η ανύψωση πάνω από τις δυαδικότητες της ευχαρίστησης και του πόνου σε μια σύνθεση αγάπης και χαράς; Τι είναι η γέφυρα του ουράνιου τόξου, που εκτείνεται ως την πνευματική τριάδα, αν όχι η υπέρβαση της θέσης/αντίθεσης του συγκεκριμένου νου μέσα στην σύνθεση της άμεσης γνώσης και ευδαιμονίας;
Θα ήταν επίσης χρήσιμο να σκεφτούμε την ευστάθεια ως κομβικό σημείο στο έργο μας των τριγώνων, για τον σταδιακό μετασχηματισμό του πλανητικού αιθερικού σώματος, από ένα σύστημα τετραγώνων –με ό,τι αντιπαράθεση και αδυσώπητη διαμάχη αυτό συνεπάγεται– σε ένα πλέγμα τριγώνων που προωθεί την συνεργασία και τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό σημαίνει ισορροπία σε πλανητικό επίπεδο και αποτελεί τον στόχο της αφιερωμένης καθημερινής μας εργασίας στα τρίγωνα. Εμπεριέχει ένα πνευματικό όραμα για το μέλλον που θα εκδηλωθεί βαθμιαία με την ομαδική μας ευστάθεια. Με αυτήν την ευστάθεια επιτυγχάνεται εκείνη η επιτακτικά αναγκαία πνευματική ισορροπία, η οποία στηρίζεται στο όραμα της αγάπης και της καλοσύνης που αποκαλούμε Σχέδιο. Μπορούμε να έχουμε την βεβαιότητα ότι στον καθορισμένο χρόνο του θα εμφανιστεί μπροστά στο έκπληκτο βλέμμα της ανθρωπότητας. Μακάρι να επισπεύσουμε την ημέρα.