ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το βιβλίο αυτό περιέχει τους Δεκαπέντε Κανόνες της Μαγείας και του ψυχικού ελέγχου, οι οποίοι βασίζονται πάνω στα λόγια της Μπαγκαβάτ Γκιτά: «Αν και είμαι Αγέννητος, η Ψυχή που δεν πεθαίνει ποτέ, αν και είναι ο Κύριος της Ύπαρξης, όμως, σαν Κύριος της φύσης Μου, εκδηλώνομαι με τη μαγική δύναμη της Ψυχής».

Συγκεντρώνει, επίσης, την προσοχή μας πάνω στην όψη ζωή και στην πρακτική εφαρμογή της αλήθειας στην καθημερινή ζωή του υποψηφίου∙ εξετάζεται πώς μπορούμε να γίνουμε πρακτικοί μάγοι και με ποιο τρόπο μπορούμε καλύτερα να ζήσουμε τη ζωή του πνευματικού ανθρώπου μέσα στους δικούς μας ιδιόρρυθμους καιρούς, στη δική μας κατάσταση και στο δικό μας περιβάλλον.

Κατά τη μελέτη των ιδεών που περιγράφονται σ’ αυτό το βιβλίο και την προσεκτική τους εξέταση αναφύονται στο νου ορισμένες βασικές έννοιες:

Πρώτο, ότι το σπουδαιότερο ζήτημα για κάθε μαθητή δεν είναι το γεγονός της προσωπικότητας ενός ιδιαίτερου δασκάλου, αλλά το μέτρο της αλήθειας που εκπροσωπεί και η δύναμη του σπουδαστή να διακρίνει μεταξύ αλήθειας, μερικής αλήθειας και ψεύδους.

Δεύτερο, ότι με την αυξανόμενη εσωτερική διδασκαλία προκύπτει αυξημένη εξωτερική ευθύνη. Ας κάνει λοιπόν κάθε μαθητής σαφή απογραφή του εαυτού του, έχοντας υπόψη ότι η κατανόηση έρχεται με την εφαρμογή του μέτρου της αλήθειας που έγινε αντιληπτή στο άμεσο πρόβλημα και στο περιβάλλον κι ότι η συνείδηση διευρύνεται με τη χρήση της μεταδοθείσας αλήθειας.

Τρίτο, ότι μια δυναμική προσκόλληση στην επιλεγμένη ατραπό και μια σταθερή εμμονή που υπερνικά και παραμένει αμετακίνητη οτιδήποτε κι αν συμβεί, είναι πρωταρχική προϋπόθεση κι οδηγεί στην πύλη που εισάγει σ’ ένα βασίλειο, σε μια διάσταση και σε μια κατάσταση ύπαρξης που γίνεται εσώτερα ή υποκειμενικά γνωστή. Αυτή η κατάσταση αντίληψης προκαλεί αλλαγές στη μορφή και στο περιβάλλον ανάλογες με τη δύναμη της.

Οι τρεις αυτές εισηγήσεις αξίζει να εξετασθούν στενά απ’ όλους και πρέπει κάπως να κατανοηθεί η σημασία τους πριν γίνει εφικτή μια περαιτέρω πραγματική πρόοδος. Δεν είναι ρόλος μου να κάνω ατομική και προσωπική εφαρμογή της δοθείσας διδασκαλίας. Αυτή πρέπει να γίνει από κάθε σπουδαστή για λογαριασμό του.