Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ από Alice Bailey (Συγγραφέας)

Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ από Alice Bailey (Συγγραφέας)

Πολλές θρησκείες αναμένουν σήμερα τον ερχομό ενός Αβατάρ ή ενός Λυτρωτή. Ο δεύτερος ερχομός του Χριστού, ως παγκοσμίου Διδασκάλου για την εποχή του Υδροχόου, παρουσιάζεται σε αυτό το βιβλίο ως επικείμενο γεγονός, λογικό και πρακτικό στη συνοχή της θείας αποκάλυψης σε όλες τις εποχές. Ο Χριστός ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα μπορεί να μαθευτεί και να γίνει κατανοητός ως «η ίδια μεγάλη Ταυτότητα σε όλες τις παγκόσμιες θρησκείες».

ΜΑΛΑΚΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ

$18.00 USD

£9.00 GBP

ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ

Επίσης διαθέσιμο στο

paperback $18.00 USD £9.00 GBP

ΣΧΗΜΑ

ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

ISBN-13: 978-0-853-30114-1

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αποσπάσματα από το βιβλίο

Ανά τους αιώνες σε πολλούς παγκόσμιους κύκλους και σε πολλές χώρες (και σήμερα σ’ όλες) εμφανίσθηκαν μεγάλα σημεία έντασης τα οποία χαρακτηρίζονταν από ένα ελπιδοφόρο αίσθημα προσδοκίας. Κάποιος αναμένεται και η έλευσή Του προσδοκάται. Πάντα στο παρελθόν οι θρησκευτικοί δάσκαλοι της εποχής καλλιεργούσαν και διακήρυσσαν αυτή την προσδοκία και αυτό συνέβαινε πάντα σε μια εποχή χάους και δυσχέρειας, ένα σημείο κλιμάκωσης στο τέλος ενός πολιτισμού ή μιας κουλτούρας κι όταν τα εφόδια των παλιών θρησκειών φαίνονταν ανεπαρκή για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες των ανθρώπων ή να επιλύσουν τα προβλήματά τους. Ο ερχομός του Αβατάρ, η έλευση ενός Ερχόμενου και, με σημερινούς όρους, η επανεμφάνιση του Χριστού, είναι οι βασικοί τόνοι της κυρίαρχης προσδοκίας. Όταν οι καιροί είναι ώριμοι, η επίκληση των μαζών είναι αρκετά διαπεραστική και η πίστη εκείνων που γνωρίζουν είναι αρκετά οξεία, τότε Αυτός έρχεται πάντα και σήμερα δεν θα γίνει εξαίρεση στον αρχαίο αυτόν κανόνα ή στον παγκόσμιο αυτόν νόμο. Για δεκαετίες η επανεμφάνιση του Χριστού, του Αβατάρ, προσδοκάται απ’ τους πιστούς και των δύο ημισφαιρίων – όχι μόνο τους πιστούς Χριστιανούς, αλλά κι όσους περιμένουν τον Μαϊτρέγια και τον Βοδδισάττβα καθώς κι όσους αναμένουν τον Ιμάμ Μαχδή.

Όταν οι άνθρωποι νιώσουν ότι εξάντλησαν όλα τα αποθέματά τους κι ότι έφτασαν στο τέρμα όλων των έμφυτων δυνατοτήτων τους κι ότι τα προβλήματα και οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν είναι πέραν επίλυσης ή χειρισμού, τείνουν να αναμένουν έναν θείο Ενδιάμεσο, έναν Μεσολαβητή που θα συνηγορήσει για την υπόθεσή τους στο Θεό και θα φέρει τη σωτηρία. Αναμένουν έναν Λυτρωτή. Αυτή η δοξασία για τους Μεσολαβητές, Μεσσίες, Χριστούς και Αβατάρ βρίσκεται να διατρέχει σαν χρυσό νήμα όλες τις θρησκείες και Γραφές του κόσμου και συνδέοντας τις παγκόσμιες αυτές Γραφές με κάποια κεντρική πηγή εκπόρευσης, υπάρχει σε μεγάλη αφθονία παντού. Ακόμη και η ανθρώπινη ψυχή θεωρείται σαν μεσολαβητής ανάμεσα στον άνθρωπο και το Θεό· ο Χριστός θεωρείται από εκατομμύρια ανθρώπους ότι δρα σαν θείος μεσολαβητής ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τη θειότητα.

Το όλο σύστημα της πνευματικής αποκάλυψης βασίζεται –και πάντα βασιζόταν– στη δοξασία της αλληλεξάρτησης, μιας σχεδιασμένης και διευθετημένης σύνδεσης και διαβίβασης ενέργειας από μια όψη της θείας εκδήλωσης σε άλλη – από το Θεό «στο μυστικό Τόπο του Υψίστου» μέχρι το ταπεινότερο ανθρώπινο ον που ζει, αγωνίζεται και θλίβεται στη γη. Η διαβίβαση αυτή απαντάται παντού· «ήλθον ίνα ζωήν έχωσι» λέει ο Χριστός και οι Γραφές του κόσμου είναι γεμάτες από την παρέμβαση κάποιου Όντος που έρχεται από μια πηγή ανώτερη της αυστηρά ανθρώπινης. Πάντα βρίσκεται ο κατάλληλος μηχανισμός δια του οποίου η θειότητα μπορεί να φθάσει και να επικοινωνήσει με την ανθρωπότητα και με αυτή την επικοινωνία και με αυτά τα Όργανα της θείας ενέργειας ασχολείται η δοξασία των Αβατάρ ή των θείων «Ερχόμενων».

Αβατάρ είναι εκείνος που έχει μια ιδιάζουσα ικανότητα (πέρα απ’ το αυτοπροαίρετο καθήκον και το προκαθορισμένο πεπρωμένο) να διαβιβάζει ενέργεια ή θεία δύναμη. Είναι κατ’ ανάγκη ένα βαθύ μυστήριο κι εκδηλώθηκε με ιδιότυπο τρόπο και σε σχέση με την παγκόσμια ενέργεια απ’ τον Χριστό ο Οποίος –για πρώτη φορά στην πλανητική ιστορία απ’ ό,τι γνωρίζουμε– διαβίβασε τη θεία ενέργεια της αγάπης απευθείας στον πλανήτη μας και, με μια πολύ συγκεκριμένη έννοια, στην ανθρωπότητα. Με αυτούς τους Αβατάρ ή θείους Αγγελιαφόρους συνδέεται πάντα η ιδέα κάποιας υποκειμενικής πνευματικής Τάξης ή Ιεραρχίας πνευματικών Ζωών οι Οποίες ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη της ευημερίας της ανθρωπότητας. Ό,τι πραγματικά γνωρίζουμε είναι ότι ανά τους αιώνες μεγάλοι και θείοι Εκπρόσωποι του Θεού ενσωματώνουν το θείο σκοπό κι επηρεάζουν ολόκληρο τον κόσμο με τέτοιο τρόπο ώστε τα ονόματα και η επιρροή Τους παραμένουν γνωστά και αισθητά χιλιάδες χρόνια από τότε που βάδισαν μεταξύ των ανθρώπων. Επανειλημμένα ήλθαν κι άφησαν πίσω τους έναν κόσμο διαφορετικό και μια νέα παγκόσμια θρησκεία· γνωρίζουμε επίσης ότι η προφητεία και η πίστη έδιναν πάντα στην ανθρωπότητα την υπόσχεση της επιστροφής Τους σε στιγμές ανάγκης. Οι δηλώσεις αυτές είναι δηλώσεις γεγονότων αποδειγμένων ιστορικά. Πέρα απ’ αυτό γνωρίζουμε λίγες σχετικά λεπτομέρειες.

Η λέξη «Avatar» είναι Σανσκριτική και σημαίνει κυριολεκτικά «τον κατερχόμενο από μακριά». Ava (σαν πρόθεμα σε ρήματα και ουσιαστικά) εκφράζει την ιδέα του «πέραν, μακριά, κάτω». Avataram (συγκριτικός) σημαίνει μακρύτερα. Η ρίζα Αv φαίνεται ότι δηλώνει πάντα την ιδέα της άνωθεν προστασίας και χρησιμοποιείται σε λέξεις που αναφέρονται σε προστασία από βασιλείς ή ηγέτες· όσον αφορά τους θεούς, σημαίνει ευνοϊκή αποδοχή όταν προσφέρεται θυσία. Και το αποτέλεσμα είναι ότι η ριζική λέξη μπορεί να ειπωθεί ότι σημαίνει «κατερχόμενος με την έγκριση της ανώτερης πηγής από την οποία ήλθε και για την ευεργεσία του τόπου στον οποίο φθάνει».
(Σανσκριτικό Λεξικό του Μονιέ-Ουίλλιαμς.)

Όλοι οι παγκόσμιοι Αβατάρ ή Σωτήρες εκφράζουν ωστόσο δύο βασικά κίνητρα: την ανάγκη του Θεού να έρθει σε επαφή με την ανθρωπότητα και να έχει σχέση με τους ανθρώπους και την ανάγκη της ανθρωπότητας για θεία επαφή, βοήθεια και κατανόηση. Όλοι συνεπώς οι αληθινοί Αβατάρ, συμμορφούμενοι σ’ αυτά τα κίνητρα, είναι θείοι Μεσολαβητές. Μπορούν να δρουν μ’ αυτό τον τρόπο, γιατί έχουν απαλλαγεί πλήρως από κάθε περιορισμό, από κάθε έννοια ατομισμού και χωριστικότητας και δεν είναι πλέον –με τα συνήθη ανθρώπινα μέτρα– το δραματικό επίκεντρο της ζωής Τους, όπως οι περισσότεροι από μας. Όταν φτάσουν σ’ αυτό το στάδιο της πνευματικής αποκέντρωσης, μπορούν τότε να γίνουν γεγονότα στη ζωή του πλανήτη μας· σ’ Αυτούς στρέφεται κάθε οφθαλμός κι όλοι οι άνθρωποι επηρεάζονται. Επομένως ένας Αβατάρ ή ένας Χριστός προβάλλει για δύο λόγους: ο ένας είναι η ανεξερεύνητη και άγνωστη Αιτία που Τον παρακινεί να το κάνει κι ο άλλος είναι το αίτημα ή επίκληση της ίδιας της ανθρωπότητας. Συνεπώς ένας Αβατάρ συνιστά πνευματικό γεγονός που έρχεται σ’ εμάς για να επιφέρει μεγάλες αλλαγές ή μεγάλες επανορθώσεις, για να εγκαινιάσει ένα νέο πολιτισμό ή να αποκαταστήσει τους «αρχαίους οδοδείκτες» και να οδηγήσει τον άνθρωπο πλησιέστερα στο θείο. Χαρακτηρίσθηκαν σαν «εξαιρετικοί άνθρωποι που εμφανίζονται κατά καιρούς για να αλλάξουν την όψη του κόσμου και να εγκαινιάσουν μια νέα εποχή στα πεπρωμένα της ανθρωπότητας». Έρχονται σε καιρούς κρίσης· συχνά δημιουργούν κρίσεις για να τερματίσουν το παλιό και το ανεπιθύμητο και ν’ ανοίξουν το δρόμο σε νέες και καταλληλότερες μορφές για την εξελισσόμενη ζωή του Ενυπάρχοντος Θεού στη Φύση. Έρχονται όταν το κακό μαίνεται. Γι’ αυτό το λόγο, αν όχι για άλλο, μπορούμε σήμερα ν’ αναζητήσουμε έναν Αβατάρ. Η αναγκαία σκηνή έχει στηθεί για την επανεμφάνιση του Χριστού.

Υπάρχουν Αβατάρ όλων των βαθμών και τύπων· μερικοί απ’ αυτούς είναι μεγάλης πλανητικής σπουδαιότητας, γιατί εκφράζουν μέσα Τους ολόκληρους κύκλους μελλοντικής ανάπτυξης και ηχούν το φθόγγο και δίνουν τη διδασκαλία που θα εισαγάγει μια νέα εποχή κι ένα νέο πολιτισμό· ενσωματώνουν μεγάλες αλήθειες για τις οποίες οι μάζες των ανθρώπων πρέπει να εργασθούν και οι οποίες αποτελούν τον αντικειμενικό σκοπό των μεγαλύτερων διανοιών της εποχής, έστω κι αν δεν τον αντιλαμβάνονται. Μερικοί Αβατάρ εκφράζουν επίσης μέσα Τους το σύνολο της ανθρώπινης επίτευξης και της φυλετικής τελείωσης κι έτσι γίνονται «οι ιδεώδεις άνθρωποι» των αιώνων. Άλλοι, ακόμη μεγαλύτεροι, έχουν την εξουσιοδότηση να γίνουν θεματοφύλακες κάποιας θείας αρχής ή κάποιας θείας ποιότητας που χρειάζεται μια νέα παρουσίαση κι έκφραση πάνω στη Γη· μπορούν να το κάνουν γιατί έφθασαν στην τελειότητα και κατέκτησαν την ανώτατη δυνατή μύηση. Κατέχουν το δώρο να είναι οι ενσωματωμένες αυτές πνευματικές ποιότητες κι επειδή έχουν εκφράσει πλήρως την ειδική αυτή αρχή ή ποιότητα, μπορούν να δρουν σαν αγωγοί για τη διαβίβασή της από το κέντρο της όλης πνευματικής Ζωής. Αυτή είναι η βάση της δοξασίας των Αβατάρ ή των θείων Αγγελιαφόρων.

Τέτοιος ήταν ο Χριστός· ήταν από δύο απόψεις Αβατάρ, γιατί δεν έκρουσε μόνο το βασικό τόνο της νέας εποχής (πριν δύο χιλιάδες χρόνια), αλλά επίσης με μυστηριώδη κι ακατάληπτο τρόπο ενσωμάτωσε μέσα Του τη θεία Αρχή της Αγάπης· ήταν ο πρώτος που αποκάλυψε στους ανθρώπους την αληθινή φύση του Θεού. Η επικλητική κραυγή της ανθρωπότητας (το δεύτερο απ’ τα κίνητρα που προκαλούν τη θεία Εμφάνιση) είναι δυναμική σε αποτέλεσμα γιατί οι ψυχές των ανθρώπων, ιδιαίτερα σε σύμφωνη δράση, έχουν μέσα τους κάτι που είναι συγγενές με τη θεία φύση του Αβατάρ. Είμαστε όλοι Θεοί, όλοι τέκνα του ενός Πατρός, όπως μας είπε ο τελευταίος των Αβατάρ, ο Χριστός. Το θείο κέντρο σε κάθε ανθρώπινη καρδιά είναι εκείνο που όταν αφυπνισθεί σε δραστηριότητα, μπορεί να προκαλέσει ανταπόκριση από τον υψηλό Τόπο όπου ο Ερχόμενος αναμένει την ώρα της εμφάνισής Του. Μόνο το κοινό αίτημα της ανθρωπότητας, η «μαζική της πρόθεση», μπορεί να κατασταλάξει την κάθοδο (όπως λέγεται) ενός Αβατάρ. Για να συνοψίσουμε λοιπόν: η δοξασία των Αβατάρ παραλληλίζεται με τη δοξασία της συνέχειας της αποκάλυψης. Ανά τους αιώνες και σε κάθε μεγάλη ανθρώπινη κρίση, πάντα σε ώρες ανάγκης, στη θεμελίωση μιας νέας φυλής ή την αφύπνιση μιας προετοιμασμένης ανθρωπότητας σ’ ένα νέο κι ευρύτερο όραμα, η Καρδιά του Θεού –ωθούμενη από το Νόμο της Συμπόνιας– αποστέλλει ένα Δάσκαλο, έναν παγκόσμιο Σωτήρα, ένα Διαφωτιστή, έναν Αβατάρ, ένα διαβιβάζοντα Ενδιάμεσο, ένα Χριστό. Αυτός δίνει το μήνυμα που θα θεραπεύσει, θα υποδείξει το νέο βήμα που πρέπει να κάνει η φυλή των ανθρώπων, θα φωτίσει ένα σκοτεινό παγκόσμιο πρόβλημα και θα δώσει στον άνθρωπο την έκφραση μιας αδιάγνωστης ως τότε όψης της θειότητας. Σ’ αυτό το γεγονός της συνέχειας της αποκάλυψης και της διαδοχής της προοδευτικής αυτής εκδήλωσης της θείας Φύσης βασίζεται η δοξασία των Αβατάρ, των θείων Απεσταλμένων, των θείων Εμφανίσεων και των Σωτήρων. Για όλους Αυτούς μαρτυρεί αλάνθαστα η ιστορία. Σ’ αυτό το γεγονός της συνέχειας, της διαδοχής των Αγγελιαφόρων και των Αβατάρ και της φρικτής και τρομερής ανάγκης της ανθρωπότητας αυτή την εποχή βασίζεται η παγκόσμια προσδοκία της επανεμφάνισης του Χριστού. Η έμφυτη αναγνώριση όλων αυτών των γεγονότων οδήγησε στη σταθερά διογκούμενη επικλητική κραυγή της ανθρωπότητας σε κάθε χώρα για κάποια μορφή θείας ανακούφισης ή θείας παρέμβασης· η αναγνώριση αυτών των γεγονότων είναι επίσης εκείνη που προκαλεί την εντολή που εκπέμφθηκε από το «κέντρο όπου η θέληση του Θεού είναι γνωστή», ότι ο Αβατάρ πρέπει να έρθει πάλι· η γνώση των δύο αυτών αιτημάτων οδήγησε τον Χριστό στην απόφαση να επιτρέψει στους μαθητές Του σε κάθε χώρα να κάνουν γνωστό ότι θα επανεμφανισθεί όταν θα έχουν κάνει την απαιτούμενη προπαρασκευαστική εργασία.

Οι Αβατάρ που ξέρουμε κι αναγνωρίζουμε ευκολότερα είναι ο Βούδδας στην Ανατολή κι ο Χριστός στη Δύση. Τα μηνύματά Τους είναι σ’ όλους γνωστά και οι καρποί της ζωής και των λόγων Τους ρύθμισαν τη σκέψη και τον πολιτισμό αμφότερων των ημισφαιρίων. Επειδή είναι θείοι-ανθρώπινοι Αβατάρ εκπροσωπούν ό,τι η ανθρωπότητα μπορεί εύκολα να κατανοήσει· επειδή έχουν ίδια φύση με τη δική μας, «σάρξ εκ της σαρκός μας και πνεύμα εκ του πνεύματός μας», Τους γνωρίζουμε και Τους εμπιστευόμαστε κι έχουν για μας μεγαλύτερη σημασία απ’ τις άλλες θείες Εμφανίσεις. Τους γνωρίζουν, Τους εμπιστεύονται και Τους αγαπούν αναρίθμητα εκατομμύρια. Ο πυρήνας της πνευματικής ενέργειας που εδραίωσαν, υπερβαίνει τα μέτρα μας· η εδραίωση ενός πυρήνα διαρκούς ενέργειας, πνευματικά θετικής, είναι το συνεχές έργο ενός Αβατάρ· εστιάζει ή αγκυροβολεί μια δυναμική αλήθεια, μια ισχυρή σκεπτομορφή ή μια δίνη μαγνητικής ενέργειας στον κόσμο της ανθρώπινης ζωής. Το εστιακό αυτό σημείο δρα όλο και περισσότερο σαν διαβιβαστής πνευματικής ενέργειας· επιτρέπει στην ανθρωπότητα να εκφράσει κάποια θεία ιδέα κι αυτή με τον καιρό παράγει έναν πολιτισμό με τη συνοδεύουσα κουλτούρα, τις θρησκείες, τις πολιτικές, τις κυβερνήσεις και τις εκπαιδευτικές διαδικασίες. Έτσι γίνεται η ιστορία. Η ιστορία είναι σε τελική ανάλυση η καταγραφή της κυκλικής αντίδρασης της ανθρωπότητας σε κάποια εισρέουσα θεία ενέργεια, σε κάποιον εμπνευσμένο ηγέτη ή σε κάποιον Αβατάρ.

Ο Αβατάρ είναι συνήθως επί του παρόντος Εκπρόσωπος της δεύτερης θείας όψης, της Αγάπης-Σοφίας, της Αγάπης του Θεού. Θα εκδηλωθεί σαν Σωτήρας, Δομητής, Συντηρητής· η ανθρωπότητα δεν είναι ακόμη επαρκώς αναπτυγμένη ή κατάλληλα προσανατολισμένη στη ζωή του Πνεύματος, για να δεχθεί εύκολα την κρούση ενός Αβατάρ που θα εξέφραζε τη δυναμική θέληση του Θεού. Για μας προς το παρόν (κι αυτό είναι ο περιορισμός μας) Αβατάρ είναι εκείνος που συντηρεί, αναπτύσσει, δομεί, προστατεύει, προφυλάσσει και υποβοηθεί τις πνευματικές ωθήσεις με τις οποίες οι άνθρωποι ζουν· εκείνο που Τον φέρνει σε εκδήλωση είναι η ανάγκη και το αίτημα του ανθρώπου για προστασία και βοήθεια. Η ανθρωπότητα χρειάζεται αγάπη, κατανόηση και ορθές ανθρώπινες σχέσεις σαν έκφραση της επιτευχθείσας θειότητας. Η ανάγκη αυτή ήταν εκείνη που μας έφερε προηγουμένως τον Χριστό ως τον Αβατάρ της Αγάπης. Ο Χριστός, ο μεγάλος αυτός θείος-ανθρώπινος Αγγελιαφόρος, λόγω της εκπληκτικής Του επίτευξης –στη γραμμή της κατανόησης– διαβίβασε στην ανθρωπότητα μια όψη και μια δυναμικότητα της φύσης του ίδιου του Θεού, την αγαπητική Αρχή της Θεότητας. Το φως, η έφεση και η αναγνώριση του Υπερβατικού Θεού ήταν μια ασθενής έκφραση της ανθρώπινης στάσης προς το Θεό πριν την έλευση του Βούδδα, του Αβατάρ της Φώτισης. Ήρθε τότε ο Βούδδας και κατέδειξε με τη ζωή Του το γεγονός του Ενυπάρχοντος Θεού καθώς και του Υπερβατικού Θεού, του Θεού στο σύμπαν και του Θεού μέσα στην ανθρωπότητα. Ο Θείος Εαυτός και ο Εαυτός στην καρδιά του καθενός ανθρώπου έγινε ένας παράγοντας στην ανθρώπινη συνείδηση. Ήταν μια σχετικά νέα αλήθεια για τον άνθρωπο.

Ωστόσο μέχρι να έλθει ο Χριστός και να ζήσει μια ζωή αγάπης και υπηρεσίας και να δώσει στους ανθρώπους τη νέα εντολή να αγαπούν αλλήλους, είχε δοθεί πολύ λίγη έμφαση σε οποιαδήποτε παγκόσμια Γραφή ότι ο Θεός ήταν Αγάπη. Αφού ήρθε ως Αβατάρ της Αγάπης, τότε ο Θεός έγινε γνωστός σαν αγάπη επουράνια, αγάπη σαν στόχος και σκοπός της δημιουργίας, αγάπη σαν η βασική αρχή της σχέσης και αγάπη που εργάζεται πολύπλευρα για ένα Σχέδιο που υποκινείται από αγάπη. Ο Χριστός αποκάλυψε και τόνισε τη θεία αυτή ποιότητα κι έτσι μετέβαλε την όλη ανθρώπινη ζωή, τους στόχους και τις αξίες.

Ο λόγος που δεν ήλθε πάλι είναι ότι το αναγκαίο έργο δεν έχει γίνει από τους οπαδούς Του σ’ όλες τις χώρες. Η έλευσή Του εξαρτάται κυρίως, όπως θα δούμε αργότερα, από την εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων. Αυτή την εμπόδισε η εκκλησία ανά τους αιώνες και δεν τη βοήθησε, λόγω του φανατικού της ζήλου να κάνει όλους τους λαούς «Χριστιανούς» κι όχι οπαδούς του Χριστού. Τόνισε το θεολογικό δόγμα κι όχι την αγάπη και την αγαπητική κατανόηση όπως την παρουσίασε ο Χριστός. Η εκκλησία κήρυξε το φλογερό Σαούλ της Ταρσού κι όχι τον πράο Μαραγκό της Γαλιλαίας. Κι έτσι περίμενε. Αλλά η ώρα Του ήρθε λόγω της ανάγκης των ανθρώπων σε κάθε χώρα και της επικλητικής κραυγής των μαζών παντού και της συμβουλής των μαθητών Του όλων των πίστεων και όλων των θρησκειών του κόσμου.

Δεν μας επιτρέπεται ακόμη να μάθουμε τη χρονολογία ή την ώρα της επανεμφάνισης του Χριστού. Η έλευσή Του εξαρτάται από την έκκληση (συχνά την άφωνη έκκληση) όλων όσων στέκουν με μαζική πρόθεση· εξαρτάται επίσης απ’ την καλύτερη εδραίωση των ορθών ανθρώπινων σχέσεων και από ορισμένη εργασία που γίνεται αυτή την εποχή από πρεσβύτερα Μέλη της Βασιλείας του Θεού, της Αόρατης Εκκλησίας, της πνευματικής Ιεραρχίας του πλανήτη μας· εξαρτάται επίσης από τη σταθερότητα των μαθητών του Χριστού στον κόσμο αυτή την εποχή και των μυημένων-εργατών Του – που όλοι εργάζονται σε πολλές ομάδες, θρησκευτικές, πολιτικές και οικονομικές. Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε εκείνο που οι Χριστιανοί ονομάζουν «ανεξερεύνητη Βουλή του Θεού», τον αδιάγνωστο σκοπό του Κυρίου του Κόσμου, του Αρχαίου των Ημερών (όπως καλείται στην Παλαιά Διαθήκη) ο Οποίος «γνωρίζει το Νου Του, ακτινοβολεί την ύψιστη ποιότητα αγάπης κι εστιάζει τη Θέλησή Του στον υψηλό Του Τόπο μέσα στο κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή».

Όταν ο Χριστός, ο Αβατάρ της Αγάπης, κάνει την επανεμφάνισή Του, τότε:

«Οι υιοί των ανθρώπων που είναι τώρα Υιοί του Θεού, θα αποστρέψουν τα πρόσωπά Τους απ’ το λαμπρό φως και θ’ ακτινοβολήσουν αυτό το φως πάνω στους υιούς των ανθρώπων που δεν γνωρίζουν ακόμη ότι είναι Υιοί του Θεού. Τότε ο Ερχόμενος θα εμφανισθεί, τα βήματά Του επισπεύδονται στην κοιλάδα της σκιάς απ’ τον Έναν με την τρομερή δύναμη, ο Οποίος στέκει στη βουνοκορφή, εκπνέοντας αιώνια αγάπη, ουράνιο φως και ειρηνική, σιωπηλή Θέληση.

»Τότε οι υιοί των ανθρώπων θ’ ανταποκριθούν. Τότε ένα νεότερο φως θα αστράψει στη ζοφερή, κουρασμένη κοιλάδα της γης. Τότε μια νέα ζωή θα κυλήσει στις φλέβες των ανθρώπων και τότε η όρασή τους θα συμπεριλάβει όλους τους δρόμους εκείνου που μπορεί να είναι.

»Έτσι ειρήνη θα έρθει πάλι στη γη, αλλά μια ειρήνη που δεν θα μοιάζει με τίποτε που γνωρίσαμε πριν. Τότε η θέληση-για το-καλό θα ανθίσει σαν κατανόηση και η κατανόηση θ’ ανθίσει σαν καλή θέληση στους ανθρώπους».

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ
Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Paperback: 189 pages

Dimensions:  7.5 x 4.8

ISBN-13: 978-0-853-30114-1