Ηλεκτρική Τάση και Ιερός Χώρος - Μέρος 2ο

Συνέχεια από το 1ο μέρος

 

O Xιτώνας των Υδάτων

 

 

 

Έχοντας παρουσιάσει μια περιληπτική σύνοψη σχετικά με την ηλεκτρική τάση και τον ιερό χώρο,  αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η σύνδεσή τους με τα υπόλοιπα θέματα της Ηλεκτρικής Γέφυρας, πάνω απ’ όλα και κυρίως με την Κοσμική Κυκλοφορία του Αίματος. Εδώ, δόθηκαν συσχετισμοί ανάμεσα στον διαστρικό αιθέρα και το ύδωρ, και τονίστηκε πως ο αιθέρας είναι νερό στην πρωταρχική του κατάσταση, ενώ και στις δύο περιπτώσεις υπεισέρχεται η ηλεκτρομαγνητική τάση βασισμένη στην ιερή γεωμετρία του εξαγώνου.

Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται κατά τα δύο τρίτα από νερό, ως προς τον όγκο του. Καθώς το νερό διαμορφώνει το 90% του πλάσματος στο αίμα, περιβάλλοντας, επιπλέον, κάθε γονιδιακή και πρωτεϊνική αλυσίδα στο σώμα, συνιστά το θεμέλιο του ανθρώπινου οργανισμού. Στην πραγματικότητα, το μόριο του νερού απαρτίζει το 99% όλων των μορίων του ανθρωπίνου σώματος.

Στο Λεξικό της Ιερής Γλώσσας όλων των Γραφών και Μύθων (Dictionary of the Sacred Language of all Scriptures and Myths), υπάρχει ένα σύμβολο, που ονομάζεται «Ο Χιτώνας των Υδάτων» και αντιπροσωπεύει το ένδυμα της Σοφίας που περικαλύπτει τον απελευθερωμένο Εαυτό… Ο Εαυτός νοείται ως το κέντρο στο οποίο εστιάζονται όλες οι ακτίνες της Θείας Ζωής μέσα στο Υπερκόσμιο Φως, και ως προς τη Θεία φύση είναι η φορεσιά… της Αλήθειας [που αντιπροσωπεύεται από] το ύδωρ».

Εκτός από την ομορφιά της εικόνας του, το σύμβολο αυτό μεταδίδει, ακόμα, το γεγονός, ότι ενώ η ζωή ενός οργανισμού βρίσκεται στο κέντρο της μορφής, υπάρχει εξωτερικά ένα «ένδυμα αλήθειας» – ένας χιτώνας από αιθέρα, που δομεί, υποστηρίζει και παρέχει στην εκδήλωση πληροφόρηση σχετικά με τον ρόλο της στο Θείο Σχέδιο. Ο χιτώνας αυτός είναι φτιαγμένος από δύο ιστούς  –αιθέρα και ύδωρ– και ο πρώτος διεισδύει στον δεύτερο, που με τη σειρά του εφοδιάζει με  πληροφοριακό υλικό κάθε κύτταρο του σώματος.

Η έρευνα του Τζέραλντ Πόλακ, (Gerald Pollack), Καθηγητή Βιοϊατρικής Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, είναι καθοριστική ως προς αυτή την τεκμηρίωση. Ο ίδιος και η ερευνητική ομάδα του διεξήγαγαν πολλά πειράματα με το νερό, προκειμένου να εξετάσουν την υψηλή επιφανειακή του τάση. Μέχρι τώρα θεωρείτο πως υπήρχαν μερικά μοριακά επίπεδα στατικού φορτίου στην επιφάνεια του νερού, αλλά δεν φαινόταν μια επαρκής δυνατότητα να δημιουργηθεί τέτοια επιφανειακή τάση, ώστε να μπορούν να επιπλέουν πάνω σε αυτήν αντικείμενα του βάρος ενός νομίσματος, ή να την διασχίζουν περπατώντας (μολονότι πολύ γρήγορα) πλάσματα, όπως η σαύρα, η αποκαλούμενη με την ταιριαστή ονομασία Ιησούς.

 

Σήμερα, εντούτοις, τα πειράματα έδειξαν πως στην επιφάνειά του το νερό προσλαμβάνει μια τέταρτη κατάσταση. Παρότι οι υπόλοιπες καταστάσεις είναι γνωστές – πάγος, νερό και ατμός – η τέταρτη αυτή φάση έχει την ποιότητα του υγρού κρυστάλλου. Πρόκειται για μια ζελατινώδη δομή που το πάχος της δεν περιορίζεται σε μερικές μόνο μοριακές επιστρώσεις, αλλά σε κάτι πολύ πιο εκτεταμένο, της τάξης των δύο ή τριών εκατομμυρίων στρώσεων. Το νερό αυτό είναι μια κολλώδης ουσία που διαθέτει μια διατεταγμένη δομή και φέρει αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο. Η ενέργεια και η ικανότητα διάταξής του προέρχεται από διάφορες φωτεινές πηγές, όπως ο ήλιος και το υπέρυθρο φως που μας περιβάλλει. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, ωστόσο, το γεγονός, ότι το νερό αυτό απορροφά φως στα 270 νανόμετρα.

Αυτό το μήκος κύματος ανήκει στο υπεριώδες τμήμα του φάσματος και, μέσα σε αυτό, το υπεριώδες φως αποτελεί την γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ του ορατού φωτός και του μη ορατού φωτός των αιθερικών πεδίων του φυσικού πεδίου, από το οποίο είναι δομημένα τα ενεργειακά σώματα όλων των ζωντανών μορφών. Η πληροφορία από το αιθερικό σώμα μεταδίδεται μέσω μιας γέφυρας υπεριώδους φωτός κατευθείαν μέσα στο νερό που περιβάλλει το κάθε κύτταρο του φυσικού σώματος. Το πιθανότερο είναι ότι, εδώ, πίσω από τον γενετικό κώδικα και το DNA,  είναι δυνατό να ανακαλυφθεί η αληθινή πηγή της πληροφορίας.

.

 

Ο τρόπος που το νερό συγκρατεί αυτή την πληροφορία είναι μέσω μιας κατάστασης ηλεκτρικής τάσης βασισμένης στην γεωμετρία του εξαγώνου. Επειδή η τέταρτη αυτή φάση του νερού είναι κατάσταση του υγρού κρυστάλλου, αυτό δρα ως ημι-αγωγός. Μπορεί να συγκρατήσει πληροφορίες μέσω της δομής των εξαγωνικών του δακτυλίων, δομές που ως γνωστόν σχετίζονται με την απορρόφηση του υπεριώδους φωτός στα 270 περίπου νανόμετρα.

Ο Τζέραλντ Πόλακ ανακάλυψε πως η τέταρτη αυτή φάση του νερού διαμορφώνεται από στρώσεις αυτών των εξαγώνων τοποθετημένων η μία πάνω στην άλλη όπως μία κυψέλη. Επιπλέον, η γωνία κάθε τέτοιας στρώσης μετατοπίζεται κατά 60 μοίρες και όπως στοιβάζονται αυτές οι στρώσεις των εξαγώνων, δημιουργούν μια ελικοειδή δομή που σχηματίζει έναν τέλειο χιτώνα, τυλίγοντας κάθε μόριο του DNA και RNA μέσα στο σώμα. 

.

Εδώ έγκειται το μυστικό της μνήμης του νερού, που τόσο πολλούς επιστήμονες έχει συναρπάσει, όπως ο Ζακ Μπενβενίστ Jacques Beneviste αλλά και η μετάδοση της ενέργειας σκέψης στο νερό, σύμφωνα με τα πειράματα του Δρ. Μασάρου Εμότο Dr. Masaru Emoto. Κατασταλάζοντας δια μέσου των αιθέρων, η ενέργεια της σκέψης θα συνεχίσει φυσιολογικά την προς τα κάτω πορεία της μέσα στο νερό, γιατί όπως σημειώθηκε και σε άλλα σημεία των σελίδων της Ηλεκτρικής Γέφυρας, όταν εξετάζουμε το νερό  –αυτό το διάφανο, άγευστο, άοσμο υγρό, με όλες τις εκπληκτικές ποιότητές του– ερχόμαστε σε άμεση επαφή με τον αιθέρα στην πλέον συμπυκνωμένη μορφή του.

 

 

Εφόσον το νερό αποτελεί το 90% στο πλάσμα του αίματος, και ένα μεγάλο μέρος του βρίσκεται σε εκείνη την τέταρτη φάση ενός ηλεκτρικά φορτισμένου, υγρού κρυστάλλου, μπορεί εδώ να βρεθεί κάποια επιστημονική απόδειξη, για το ότι η ηλεκτρική δράση είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνη για την κυκλοφορία του αίματος, και όχι η καρδιά. Η καρδιά δεν είναι αντλία που εξωθεί το αδρανές αίμα να κινηθεί ασκώντας πίεση, αλλά το αίμα προωθείται με την δική του βιολογική δυναμική, και ενισχύεται το ίδιο με «επαγόμενη ορμή» από την καρδιά.1 Πίσω στο 1932, ο Μπρέμερ, από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, τράβηξε σε φιλμ το αίμα που κυκλοφορούσε σε σπειροειδή ρεύματα σε ένα πολύ πρώιμο έμβρυο προτού ακόμα λειτουργήσει η καρδιά! Εντυπωσιασμένος, ωστόσο, βαθύτατα από το σπειροειδές μοτίβο της ροής του αίματος, αγνόησε τις ευρύτερες συνέπειες του γεγονότος, ότι το αίμα έχει τη δική του εγγενή ορμή και δυναμική, ενώ έργο της καρδιάς είναι να το ενισχύει με σπειροειδείς ώσεις.2 Η έρευνα Ρώσων επιστημόνων δείχνει ότι «η καρδιά θα χρειαζόταν 106 φορές μεγαλύτερη πίεση για να λειτουργήσει ως βαλβίδα». Στην έρευνά του,  ο Τζέραλντ Πόλακ θεωρεί πως η ενέργεια της υπέρυθρης ακτινοβολίας μέσα στο αίμα από το περιβάλλον βοηθά στην πορεία της κυκλοφορίας του αίματος. Και η έρευνα αυτή κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αν και από την άποψη του εσωτερισμού, η πηγή της ενέργειας είναι κυρίως τα αιθερικά πεδία.

Συνέχεια στο 3ο μέρος

Top of page ^

1         The Heart is not a Pump. The journal of the Center for Frontier Sciences at Temple University in Philadelphia. http://www.rsarchive.org/RelArtic/Marinelli/

2         Ibid