Η Ουσιώδης Ώθηση - Σεπτέμβριος 2022
Η δυσαρέσκεια που κυμαίνεται από την ήπια μορφή της και την ανησυχία έως το άγχος ή ακόμη και την έντονη ενόχληση, προέρχεται από πολλές πηγές και φαίνεται να ξεπροβάλει από κάθε κατεύθυνση, όταν τίποτα δεν μοιάζει σωστό. Όντας συχνά μια τόσο σπασμωδική κατάσταση συναισθηματικής αναταραχής, είναι δύσκολο να δούμε πώς θα μπορούσε να αποτελεί μια ευπρόσδεκτη όψη της ζωής. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα επειδή, εκ πρώτης όψεως, μια τέτοια δυσαρέσκεια μπορεί να φαίνεται μάλλον ότι καταστρέφει κάθε πιθανότητα να επιτύχουμε κάποτε μια πραγματικά ειρηνική πνευματική ζωή, όπως ενδεχομένως την φανταζόμαστε. Ωστόσο, ό,τι κι αν φανταζόμαστε, έρχεται κάποια στιγμή όπου, αργά ή γρήγορα, αναγνωρίζουμε ότι η πνευματική ζωή δεν είναι μια ζωή απ’ όπου λείπει η δυσαρέσκεια. Τουναντίον, η πνευματική εξέλιξη βρίθει από δυσαρέσκεια και, πέραν όλων των άλλων, η στενάχωρη αυτή εμπειρία είναι ουσιώδης.
Φυσικά, η δυσαρέσκεια δεν είναι απαραίτητα μια στενάχωρη κατάσταση. Είτε προκύπτει από συνθήκες διαμάχης στα πλαίσια του ατομικού εαυτού είτε σχετίζεται περισσότερο με περιβαλλοντικούς παράγοντες, η στάση απέναντι στις συνθήκες καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που γίνεται αντιληπτή καθώς και τα πιθανά αποτελέσματα που μπορεί να προκύψουν απ’ αυτήν. Με την κατάκτηση μιας νοητικής εστίασης επιτυγχάνεται μια ευρύτερη προοπτική, και μόνο με μια τέτοια απόσπαση μπορεί η συνείδηση να ανυψωθεί πάνω από τα θυελλώδη συναισθήματα. Επιπρόσθετα, πολλά από τα βάσανα απομακρύνονται. Μια ακόμη πιο ξεκάθαρη και ευρύτερη προοπτική μπορεί να επιτευχθεί όταν προσεγγιστεί ένα μέτρο της συνείδησης της ψυχής: για την ψυχή, η ζωή είναι εμπειρία, κίνηση και αλλαγή – η ευκαιρία να εκφράσουμε ιδιότητες και αξίες και να αποκτήσουμε μεγαλύτερη δεξιότητα στην δράση. Ως εκ τούτου, κάθε εμπειρία είναι πολύτιμη εφόσον αντιμετωπίζεται ως πιθανή εκπαίδευση και εάν τα μαθήματά της μπορούν να κατανοηθούν και να αφομοιωθεί το νόημά τους τότε η εμπειρία συνιστά μέρος μιας λυτρωτικής εξελικτικής προόδου.
Οι πνευματικές διδασκαλίες διατείνονται ότι αυτή η επαναλαμβανόμενη δυσαρέσκεια προέρχεται από την εγγενή, σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, και διακαή ανάγκη βελτίωσης. Αυτή η θεία δυσαρέσκεια αναβλύζει μέσα από μια εσωτερική επίγνωση ενός ένδοξου πεπρωμένου που υπερβαίνει την ανθρώπινη κατάσταση συνείδησης. Η παρόρμηση για βελτίωση μπορεί αρχικά να εκφράζεται εγωιστικά και σε αναζήτηση υλικών βελτιώσεων, αλλά το μονοπάτι αυτό εξελίσσεται τελικά σε πνευματικό. Με εσωτερικούς όρους, αυτή είναι η ατραπός της μύησης και αποτελεί μέρος του θείου σχεδίου για την δημιουργική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Είναι επίσης η ύστατη ατραπός λύτρωσης, καθώς κάθε μάθημα που κατακτιέται το διαδέχεται τελικά η επόμενη ανώτερη όψη του σε μια κλιμακούμενη σπείρα πνευματικής επίτευξης.
Το δίκτυο των Τριγώνων ενδυναμώνει αυτήν την διαδικασία καθώς εργάζεται αθέατα με τον αιθερικό ιστό του πλανήτη. Η καθημερινή ανανέωση του φωτός και της καλής θέλησης παρέχει υποστήριξη σε κάθε λυτρωτική προσπάθεια ανύψωσης της γήινης ουσίας και υπόστασης προς μια ανώτερη πνευματικότητα και συνείδηση.