Στις 14 Νοεμβρίου 2020, η Παγκόσμια Καλή Θέληση συγκάλεσε το ετήσιό μας σεμινάριο, το οποίο φέτος λόγω της πανδημίας πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά. Το θέμα που δόθηκε με τον πιο πάνω τίτλο συνάδει χωρίς αμφιβολία με την παρούσα,  πρωτοφανή και χωρίς προηγούμενο κατάσταση, καθώς η ανάγκη για παγκόσμια συνεργασία δεν ήταν ποτέ πιο εμφανής. Ωστόσο, η ανθρωπότητα έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει προτού η παγκόσμια συνεργασία γίνει καθιερωμένος κανόνας. Στον εικοστό αιώνα σημειώθηκαν  σημαντικά βήματα προόδου, κυρίως η γέννηση του ΟΗΕ, του οποίου η 75η επέτειος γιορτάστηκε το 2020. Πρέπει να προσδοκούμε ότι με την ανάπτυξη της Υδροχοϊκής ομαδικής συνείδησης τον 21ο αιώνα, η υπόσχεση των Ηνωμένων Εθνών θα μπορέσει να εκπληρωθεί. Για να φτάσουμε εκεί, υπάρχει αρκετή εργασία να γίνει, εξ ου και οι ομιλητές μας εκθέτουν μια σειρά από ιδέες για το πώς μπορούν οι εξυπηρετητές να εργαστούν ή εργάζονται ήδη σε παγκόσμια κλίμακα.

Σας καλούμε να παρακολουθήσετε τα ηχογραφημένα βίντεο των συναντήσεων στον σύνδεσμο worldgoodwill.org/seminar2020, καθώς αυτές οι συνοπτικές σημειώσεις δίνουν μόνο μια αμυδρή ιδέα για τις ενέργειες και τις ποιότητες των χαρισματικών εξυπηρετητών που συμμετείχαν.

Γενεύη

Οι εκδηλώσεις της ημέρας ξεκίνησαν στην Γενεύη. Τρία βασικά σημεία από τις εισαγωγικές παρατηρήσεις: η πνευματική φύση της κρίσης συνίσταται σε μια διαμάχη ανάμεσα σε ψυχή και προσωπικότητα, μια σκέψη που μπορεί να επεκταθεί σε εθνικό και διεθνές επίπεδο· η ανισότητα είναι η αιτία μιας σειράς εξωτερικών κρίσεων και οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης των Η.Ε. παρέχουν μια σαφή πορεία προς την επίλυσή τους· και η ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών αποτελεί τεκμήριο για την ανάδυση του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου. 

Πρώτος ομιλητής ήταν ο Thubten Wangchen, Μέλος του Εξόριστου Θιβετιανού Κοινοβουλίου και διευθυντής του Fundación Casa del Tibet στην Βαρκελώνη της Ισπανίας. Ο Thubten έδωσε μια βαθυστόχαστη ομιλία, χρησιμοποιώντας απλούς όρους που πήγαζαν από την καρδιά του με βάση τη  Θιβετανική βουδιστική οπτική.
Στην ομιλία του, ο Thubten επισήμανε ότι οι κρίσεις έχουν αιτίες, οι οποίες συχνά εδρεύουν στη σφαίρα της άγνοιας. Ζώντας στην άγνοιά τους, τα ανθρώπινα όντα στερούνται συμπόνιας και παραμένουν πολύ εγωιστικά, εστιασμένα στον εξωτερικό πλούτο παρά στην εσωτερική σοφία, προκαλώντας έτσι κρίσεις ή διαμάχες. Αναφέρθηκε επίσης στην ευθύνη που έχει η ανθρωπότητα σε σχέση με τα υπόλοιπα βασίλεια της φύσης και ειδικά το ζωικό βασίλειο. Μια θεμελιώδης ενέργεια για το ξεπέρασμα της κρίσης –τώρα και στο μέλλον– είναι η ελπίδα: σε πείσμα των εξωτερικών συνθηκών θα πρέπει να παραμείνουμε δυνατοί και να έχουμε εμπιστοσύνη.

Αυτό το αίσθημα εγωισμού που μας κάνει να σκεπτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, επιφέρει περισσότερα προβλήματα και διαμάχη... Η πραγματική διαμάχη πηγάζει από την άγνοιά μας· όταν δεν γνωρίζουμε και δεν κατανοούμε τη φύση των φαινομένων. 

Thubten Wangchen

 

 

Η Alexandra Masako Goossens-Ishii από τη Soka Gakkai International (SGI) παρουσίασε μια εμπνευσμένη ομιλία για την Κλιματική Δικαιοσύνη: Οικοδομώντας μια Εποχή Ανθρώπινης Αλληλεγγύης.  Η SGI συνεργάζεται με άλλες ΜΚΟ, με οργανώσεις που βασίζονται στην πίστη και με οργανισμούς των Η.Ε. για την αντιμετώπιση παγκόσμιων ζητημάτων, με δράσεις όπως η ευαισθητοποίηση και η διεξαγωγή διαλόγου βάσει της βουδιστικής διδασκαλίας για τον σεβασμό της αξιοπρέπειας της ζωής.

Η ομιλήτρια επικεντρώθηκε σε τρία θέματα: πρώτον, στον τομέα της διεθνούς υποστήριξης, επισημαίνοντας την έκκληση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών να αναγνωριστεί το θεμελιώδες δικαίωμα όλων των ανθρώπων για ένα ασφαλές, καθαρό, υγιές και βιώσιμο περιβάλλον. Η αναγνώριση αυτού του δικαιώματος από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μπορεί επίσης να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη περιβαλλοντικής δικαιοσύνης για τις κοινότητες που είναι εκτεθειμένες σε υποβαθμισμένα, απειλητικά ή επικίνδυνα περιβάλλοντα.

Δεύτερον, στα διαθρησκευτικά και πνευματικά κινήματα για δράση και κλιματική δικαιοσύνη. Η κλιματική και περιβαλλοντική κρίση έχει πραγματικά αφυπνίσει τη συνείδηση, το αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης, καθώς και την αίσθηση του επείγοντος, σε αρκετά θρησκευτικά και πνευματικά κινήματα, ώστε να συνεργαστούν μεταξύ τους για τον μετασχηματισμό αυτής της κατάστασης στρέφοντας την προσοχή τους στους πλέον ευάλωτους.

Τρίτον, η αλληλεγγύη και οι δράσεις της νεολαίας για το κλίμα και το περιβάλλον. Ασφαλώς, έγινε αναφορά στην Greta Thunberg, αν και υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εμπνευσμένοι νέοι που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Αυτό οδήγησε την Αλεξάνδρα στο συμπέρασμα, ότι «όταν η βούληση των νέων για μετασχηματισμό της πραγματικότητας συνδυάζεται με αισιόδοξη τόλμη, οι δυνατότητες είναι αναρίθμητες. Δεν υπάρχει μία και μόνο εύκολη απάντηση για την επίλυση της κλιματικής κρίσης και, στον βαθμό που υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των νέων, κανένα αδιέξοδο δεν είναι ανυπέρβλητο».

Παρόλο που ο κόσμος βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση, το θέμα του σημερινού σεμιναρίου απηχεί το όραμα στην καρδιά πολλών θρησκειών και πνευματικών κινημάτων και ακόμη ότι και οι πιο ζοφερές και απέλπιδες περιστάσεις κυοφορούν εντός τους, τους σπόρους νέων διδασκαλιών και ευκαιριών. 

Alexandra Masako Goossens-Ishii

 

Στην ανοιχτή συζήτηση που ακολούθησε τέθηκαν με εξαιρετική σαφήνεια σημαντικά ερωτήματα, όπως «τί είναι η Ψυχή ενός Έθνους;» και «πώς αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της βιωσιμότητας στον πλανήτη μας;», επαναφέροντας την επικέντρωση στο ατομικό επίπεδο, παρότι ο αντίκτυπός τους σε παγκόσμια κλίμακα διατηρείται: οι διαμάχες που προκαλούνται σε όλο τον κόσμο συχνά παρουσιάζουν εκπληκτική ομοιότητα με τα προβλήματα που βιώνουμε στον πυρήνα μας ως άτομα.
Ένα από τα θέματα που υπογράμμισαν και οι δύο ομιλητές ήταν η εκπαίδευση και ο ρόλος της ηθικής ή των αξιών σε αυτήν. Αντί να αποτελεί απλώς μια μέθοδο εκμάθησης γεγονότων, η εκπαίδευση θα πρέπει να περιλαμβάνει και άλλες ποιότητες, όπως η ηθική, η υπευθυνότητα και οι αξίες.

Ο Thubten κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, παρά το άγχος και την ανυπομονησία που διακατέχει  πολλούς ανθρώπους σήμερα (λόγω των πρόσφατων ψηφιακών και τεχνολογικών επαναστάσεων), μια εξαιρετικά εποικοδομητική ποιότητα στην επίλυση της διαμάχης είναι η υπομονή. Επιπρόσθετα,  συνόψισε την καλή θέληση ως  θετική σκέψη και θετική δράση.

Λονδίνο

Στο Λονδίνο, το σεμινάριο ξεκίνησε με ορισμένες στοχαστικές σκέψεις από την Παγκόσμια Καλή Θέληση σχετικά με τη φύση και τη σημασία της εκπαίδευσης, ένα θέμα που τέθηκε όταν ο Δρ Thomas Burr προσχώρησε στη συζήτηση.

Σε μια ευρέως φάσματος συζήτηση, κατά την οποία όμως διατηρήθηκε το νήμα της σύνδεσης με την σημασία της εκπαίδευσης, ορισμένα από τα κεντρικά σημεία ήταν τα ακόλουθα: εάν η διαμάχη είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη φύση, η πρόκληση είναι να εργαστούμε με αυτήν δημιουργικά. Επομένως, για να επιτευχθεί αρμονία μέσω διαμάχης, υπάρχει ανάγκη μιας ανοιχτής στάσης προς «τους άλλους», έτσι ώστε η ακρόαση άλλων απόψεων να βοηθήσει να σπάσουμε τις δικές μας εσφαλμένες πεποιθήσεις. Με ποιον τρόπο, συνεπώς,  αναπτύσσουμε την ενσυναίσθηση ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες;

Η ευκαιρία να επιδείξουμε τέτοιου είδους ομαδική ενσυναίσθηση και συμφιλίωση σε παγκόσμια κλίμακα χάθηκε ίσως με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Επιπλέον, υπάρχουν πιο μακροπρόθεσμες εξελίξεις που πρέπει να ληφθούν υπόψη, όπως η ανοδική πορεία της Ανατολικής και Νότιας Ασίας. Τί μπορούν να συνεισφέρουν οι διαφορετικές περιοχές στην πνευματική πρόοδο της ανθρωπότητας; Πώς αντιμετωπίζουμε την επιταχυνόμενη τεχνολογική και κοινωνική αλλαγή με την ανισότητα που προκαλεί, η οποία ενδέχεται να τροφοδοτεί τον λαϊκισμό, τορπιλίζοντας την μεταξύ των εθνών αναγκαία συνεργασία; Υπάρχει πιθανότητα η επικέντρωση της προσοχής στον μερισμό να περιορίσει την ανισότητα; 

Η ανοδική πορεία της κοινωνίας των πολιτών μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτό καταδεικνύει. Δύο ακόμη σημαντικές τάσεις είναι η μείζων σημασία της εξάλειψης του παγκόσμιου αναλφαβητισμού (εκπαίδευση και πάλι) και μια μετατόπιση προς την εξισορρόπηση της πόλωσης των φύλων  και του τρόπου που αυτό επηρεάζει τις πολιτικές εξουσίας καθώς οι γυναίκες αναδύονται στο προσκήνιο. Μπορούμε να μετασχηματίσουμε την εκπαίδευση δείχνοντας στους ανθρώπους πώς να εκπληρωθούν δημιουργικά (το πρόγραμμα της UNESCO Μαθαίνοντας να Είμαστε είναι ένα χρήσιμο πρώτο βήμα); Μπορούμε, επιπλέον, να αποδείξουμε ότι πέρα από ένα ορισμένο επίπεδο υλικής άνεσης είναι πολύ πιο συνετό να επενδύουμε ενέργεια για τη βελτίωση των σχέσεων; Με αυτόν τον τρόπο, θα καταφέρουμε να κατασταλάξει στη γη το μυστικιστικό όραμα της ενότητας, επιτυγχάνοντας ρεαλιστικές λύσεις με τη δύναμη της κατευθυνόμενης σκέψης. Το θέμα είναι, πώς θα μπορούσαν μερικές από αυτές τις ιδέες να μεταδοθούν μέσω μαζικής κουλτούρας και θετικών εκφράσεων της κουλτούρας των διασημοτήτων από τα μέσα  κοινωνικής δικτύωσης. Επίσης, μια ακόμη θετική κατεύθυνση είναι η ανάπτυξη των διακοινοβουλευτικών συνελεύσεων, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας για μια Παγκόσμια Κοινοβουλευτική Συνέλευση στα Η.Ε., η οποία μπορεί να εξετάσει διεξοδικά τα παγκόσμια προβλήματα. Με μια ομιλία και έναν οραματισμό για την ενίσχυση αυτού του έργου έλαβε τέλος το πρώτο μέρος.

Αν θέλουμε να διαχειριστούμε και να επιλύσουμε διαμάχες, επιτυγχάνοντας αρμονία μέσα από διαμάχη, θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στην άλλη άποψη, να ακούμε με προσοχή και να βγούμε έξω από την ατομι­κή μας περιχαράκωση.

Δρ Thomas Burr

 

Στο δεύτερο μέρος, η Παγκόσμια Καλή Θέληση είχε την τιμή της φιλοξενίας μιας συνέντευξης με τον Δρ A T Ariyaratne, ιδρυτή του κινήματος Sarvodaya Shramadana της Σρι Λάνκα. Το κίνημα αυτό εφαρμόζει ένα μοντέλο ανάπτυξης του Γκάντι, από το χωριό προς τα επάνω, που είναι εμπνευσμένο από τις Βουδιστικές αρχές και αποτελεί τη πολυπληθέστερη πρωτοβουλία της κοινωνίας των πολιτών στη χώρα. Ο Δρ Ariyaratne παρουσίασε μια εμπεριστατωμένη άποψη αυτού του έργου, με βάση τις αυθεντικές διδασκαλίες του Βούδα, όπου τονίζεται η σημασία της έμπρακτης αγάπης-καλοσύνης (καλή θέληση), της παραγνώρισης του εαυτού, της συμπονετικής δράσης, της απροκατάληπτης χαράς στην υπηρεσία των άλλων και της αταραξίας. Αυτές οι ποιότητες μπορούν να αφυπνιστούν σε εκείνους που υπηρετούμε καθώς εργαζόμαστε μαζί μ’ αυτούς για τα προβλήματά τους κι επίσης, να εκφραστούν μέσα σε ομάδες, από την οικογένεια προς τα επάνω, καθώς μεριζόμαστε τα προσόντα και τις ενέργειές μας με ορθό λόγο, αυτοσυγκράτηση και σεβασμό προς όλα τα όντα. Η εφαρμογή αυτών των αρχών δίνει τη δυνατότητα στο κίνημα Sarvodaya να αντιμετωπίσει συγκεκριμένα κοινωνικά προβλήματα, όπως η φτώχεια, η ανεργία, η έλλειψη εκπαίδευσης ή η ελλιπής υγιεινή, με πρωτοβουλίες του ίδιου του πληθυσμού – «διαμορφώνουμε τον δρόμο και ο δρόμος μας διαμορφώνει». Αυτό επιτρέπει μια πραγματική, «από τη βάση προς τα επάνω» κοινοτική ανάπτυξη.

Το κίνημα Sarvodaya επιδιώκει επίσης συνεργασίες με διεθνή κινήματα,  όπως η Παγκόσμια Καλή Θέληση, προκειμένου να προωθηθεί το ιδεώδες της παγκόσμιας αφύπνισης ως φυσική κορύφωση των διαφόρων σταδίων συνειδητότητας, από το άτομο μέσω της οικογένειας, της κοινότητας, του έθνους, μέχρι το παγκόσμιο επίπεδο. Περαιτέρω επεκτεινόμενες, οι διδασκαλίες του Βούδα περιγράφουν πέντε κοσμικούς νόμους που υπερτερούν κάθε ανθρώπινου: Να μην διαταράσσεται η γενετική ισορροπία της φύσης. Να μην αναστατώνεται το κλίμα. Να διασφαλίζεται ότι ο βιοπορισμός και οι ενέργειες οποιουδήποτε σέβονται την φύση. Να ασκείται έλεγχος του νου,  έτσι ώστε οι ενέργειες να αποσκοπούν πάντα στην ωφέλεια όλων των όντων και, συνεπώς, να βοηθούν στην διαμόρφωση μιας κρίσιμης μάζας πνευματικής συνείδησης. Και τέλος, να ζούμε με τρόπο που να μην παραβιάζεται το ντάρμα των άλλων υπάρξεων, δομώντας αρμονικές σχέσεις ανάμεσα σε όλα τα βασίλεια της φύσης. Υπάρχει μια αυξανόμενη ανάγκη για ομάδες, όπως το Sarvodaya και η Παγκόσμια Καλή Θέληση, που επιδιώκουν να συνδυάσουν τις προαιώνιες πνευματικές αρχές με τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα και να συνεργαστούν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του μέλλοντος. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι οικονομικές δράσεις του κινήματος Sarvodaya συνέχισαν να είναι κερδοφόρες, ακόμη και χωρίς να υπάρχει το κίνητρο του κέρδους.

Επιμείναμε στη σημασία που έχει, τα άτομα που προσήλθαν και συμμετείχαν στα κέντρα μας, [και] σε κάθε είδος προγράμματος, να συμπεριλάβουν τα μέλη της οικογένειάς τους και να αναπτύξουν αυτά τα χαρακτηριστικά, επίσης, μέσα στην οικογένεια ... Σε μια ομάδα, όπως είναι μια οικογένεια, θα πρέπει να εξασκούμαστε στην εφαρμογή του μερισμού. Διότι, dana είναι μερισμός και shramadana είναι η διανομή της ενέργειας, της γνώσης και της εμπειρίας μας.

Δρ A T Ariyaratne

 

Τέλος, η Δρ Charika Marasinghe, κόρη του Δρ Ariyaratne και διακεκριμένη λειτουργός η ίδια, παρουσίασε την δική της οπτική για την «κοινωνική αρχιτεκτονική». Αυτή είναι «η επιστήμη, η τέχνη και η μελέτη σχεδιασμού των “ανθρώπινων ζωών” που παίρνει υπόσταση με σάρκα και οστά. Κατά το σχεδιασμό των κτιρίων, οι αρχιτέκτονες πειραματίζονται με μια μεγάλη γκάμα αντιτιθέμενων υλικών που είναι τραχιά και μαλακά, κομψά και ακατάστατα, πολύχρωμα και θαμπά, βαριά και ελαφριά κ.λπ. Παρόμοια, στην κοινωνική αρχιτεκτονική έχουμε να αντιμετωπίζουμε τα ποικίλα επίπεδα της νοητικής, συναισθηματικής και φυσικής δυναμικής της ανθρώπινης προσωπικότητας».

«Εάν θέλουμε να βρούμε βιώσιμα κοινωνικά αρχιτεκτονικά μοντέλα, ώστε να αλλάξουμε το πεπρωμένο της ατομικής και συλλογικής μας ζωής προς το καλύτερο, θα πρέπει να έχουμε μια σαφή και συνοπτική κατανόηση των αιτίων και των συνθηκών που οδήγησαν στην κρίση που αντιμετωπίζουμε αυτό τον καιρό.

Δρ Charika Marasinghe

Η Charika  αναφέρθηκε στο έργο που πραγματοποιεί σε αυτόν τον τομέα το Κέντρο Ειρήνης Vishva Niketan, ο πνευματικός βραχίονας του Sarvodaya, το οποίο λειτουργεί με το βουδιστικό δόγμα της συν-εξαρτώμενης προέλευσης και επιδιώκει να κατανοήσει τις θεμελιώδεις ρίζες των ανθρώπινων προβλημάτων και έτσι να δημιουργήσει θετικές λύσεις στην παρούσα χρονική στιγμή. Χρησιμοποιώντας τα πλέον ενημερωμένα εργαλεία που βρίσκονται στη διάθεσή του, το Κέντρο Ειρήνης Vishva Niketan εργάζεται για την προώθηση στόχων τόσο διαφορετικών μεταξύ τους, όπως είναι η ενσυνείδητη γονεϊκή πρακτική, από τη μια και από την άλλη, η ψυχο-πνευματική θεραπεία τόσο των αξιωματούχων της φυλακής όσο και των κρατουμένων μέσω διαλογισμού. Η παρουσίασή της ολοκληρώθηκε με ένα όμορφο βίντεο που απεικόνιζε αυτά τα προγράμματα εργασίας. Στις καταληκτικές παρατηρήσεις που διατυπώθηκαν από την Παγκόσμια Καλή Θέληση υπογραμμίστηκε ως πρωταρχική ανάγκη η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης σε κάθε επίπεδο, από το τοπικό ως το παγκόσμιο.

Nέα Υόρκη

Το σεμινάριο της Νέας Υόρκης ξεκίνησε με τρεις στοχαστικές σκέψεις σχετικά με το θέμα «Διαμάχη, Κρίση και Μετασχηματισμός στην Πορεία προς μια Παγκόσμια Συνεργασία» από την προοπτική της Προαιώνιας Σοφίας. 

Πολλοί κλάδοι διδασκαλίας της Σοφίας υποστηρίζουν ότι μέρος του πνευματικού πεπρωμένου της ανθρωπότητας είναι  η μετάβασή της από τον ανταγωνισμό στη
 συνεργασία και το επίκεντρο του  σεμιναρίου για την ανίχνευση αυτής της πορείας στον τομέα της διεθνούς συνεργασίας προσεγγίστηκε ως ένας αντικειμε­νικός τρόπος αξιολόγησης της προόδου κατά την είσοδό μας στην ευρύτατα προσδοκώμενη εποχή του Υδροχόου.

Τα κείμενα της Αλίκης Μπέιλη περιγράφουν τους πρωτοπόρους εκείνους που φέρουν την ευθύνη της γεφύρωσης σε αυτήν την εισερχόμενη εποχή ως τον Νέο Όμιλο Εξυπηρετητών του Κόσμου: τον όμιλο όλων όσοι αγαπούν την ανθρω-πότητα και τη Γη και εκφράζουν αυτήν την αγάπη μέσω ενός βίου ενεργού υπηρεσίας. Συζητήθηκαν σημαντικές αστρολογικές ευθυγραμμίσεις και ενέργειες που ρυθμίζουν αυτόν τον Όμιλο, με ιδιαίτερη έμφαση στο έργο του ομίλου της γεφύρωσης και διαμεσολάβησης ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Η εσωτερική φιλολογία διατείνεται ότι το πνευματικό αφορά κάθε επίπεδο σχέσης και ιδιαίτερα τις σχέσεις μεταξύ προσωπικότητας και ψυχής (“Ο ενυπάρχων Θεός στον πυρήνα κάθε μορφής”). Η κρίση παίζει σημαντικό ρόλο στην πνευματική ζωή, καθώς η ψυχή μας ωθεί μπροστά στην ατραπό της ανέλιξης. Η κρίση που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα εγκαινιάζει έναν αναπροσανατολισμό της συνείδησης προς τις ψυχικές αξίες.

Μια εκπληκτικού βάθους ενορατική ροή σχετικά με το θέμα της κρίσης και της παγκόσμιας συνεργασίας προήλθε από τους τέσσερεις μετέχοντες στο πάνελ κατά την μετάδοση της Νέας Υόρκης. Ο καθένας τους διέθετε άφθονη εμπειρία στον τομέα των διεθνών σχέσεων και των διαπραγματεύσεων των Ηνωμένων Εθνών, από την οποία άντλησε και επιπρόσθετα μια ενεργή πνευματική ζωή – και όλοι τους μπόρεσαν να συνδέσουν τις δύο αυτές διαστάσεις με τις στοχαστικές σκέψεις και την μεταξύ τους αλληλεπίδραση.

Ένα από τα πιο σαφή αποτελέσματα της παγκόσμιας κρίσης είναι ότι μεταξύ ατόμων της διεθνούς κοινότητας προκύπτει μια αυ­ξανόμενη αναγνώριση της ανάγκης εκείνου που ανέφερε ο Daniel Perell, εκπρό­σωπος από την κοινότητα της Μπα­χάι πίστης στα Η.Ε., ως «μετατόπιση του τρόπου σκέψης πέραν της νοοτροπίας της συσσώρευσης». Αναφερόμενος στην καθοδηγητική  του θέση στο συντονισμό των συζητήσεων των ΜΚΟ στα Ηνω­μένα Έθνη, επισήμανε μια νέα βούληση προκειμένου να συζητηθούν οι νοοτρο­πίες που παράγουν τα ατέλειωτα τρωτά σημεία και τους κινδύνους που αντιμετω­πίζουμε ως παγκόσμια κοινότητα. Αντί να αρκούνται μόνο στη λήψη αποφάσεων πολιτικής και δράσης, όλο και περισσότε­ρες ΜΚΟ αρχίζουν να μιλούν σχετικά με τις κοινές αρχές που διέπουν τη συνεργασία και για το «ιερό μας καθήκον και προνό­μιο της υπηρεσίας του ενός προς τον άλλον».  

... αντιμετωπίζουμε με ένα ερώτημα για το οποίο δεν έχουμε μία σαφή απάντηση – πώς θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε, ως άτομα, κοινότητες και θεσμοί σε έναν διασυνδεδεμένο κόσμο που είναι τόσο διαφορετικός από οτιδήποτε έχουμε βιώσει στο παρελθόν; Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα, μια ανεκτίμητη δυνατότητα, να διευρύνουμε τη συνείδησή μας και μας βοηθά να επανεξετάσουμε τις προτεραιότητές μας, να φτάσουμε σε μια εκτίμηση της κοινής μας ταυτότητας και, τελικά, να αναδιοργανώσουμε τις κοινωνίες μας με βάση αυτή την κατανόηση.

Daniel Perrell

 

Πρώην μέλος της κυβερνητικής αποστολής της Γουατεμάλας στα Ηνωμένα Έθνη και συγγραφέας της τέχνης διεθνών διαπραγματεύσεων, η Jimena Leiva-Roesch,  επεσήμανε στην ομιλία της, ότι ενώ οι άνθρωποι στον Νότο πάντα υποβάλλονταν σε διαρκείς υπενθυμίσεις ως προς την θνησιμότητα και την ευπάθειά τους, η πανδημία του COVID δημιούργησε προσωπικές κρίσεις και στους ανθρώπους του Βορρά. Το επίκεντρο του ιού έχει επηρεάσει ισχυρές πόλεις σε όλη την Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Άνθρωποι με θέσεις επιρροής και πρόσβαση σε πόρους που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, συνειδητοποιούν πλέον ότι και το δικό τους μέλλον είναι, επίσης, αβέβαιο και ότι τίποτε δεν υπάρχει σίγουρο και δεδομένο. Ως αποτέλεσμα, αρκετοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται πώς μπορούν να υποστηρίξουν αποτελεσματικότερα τις αρχές της ενότητας και του μερισμού. Αυτό έχει τεράστια σημασία για το μέλλον της διεθνούς συνεργασίας.

Έχουμε την επιλογή να φέρουμε πραγματικά μια αναγέννηση, όπου οι αρχές της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της οικουμενικότητας θα αποτελούν τις κατευθυντήριες αξίες αυτής της νέας εποχής.
 

Jimena Leiva Roesch

 

Για τον Emad Kiyaei, η ένταση της κρίσης στην παρούσα περίοδο απαιτεί ανθρώπους με επαρκή βούληση, διορατικότητα, σοφία και θεϊκή σύνδεση, προκειμένου να οραματιστούν ένα διαφορετικό μέλλον. Αυτό είναι που αποτελεί και την ευκαιρία της κρίσης. Οι θεσμοί και οι κυβερνήσεις χρειάζονται απεγνωσμένα καινοτόμες ιδέες. Ο Emad αναφέρθηκε στο έργο του ως συνιδρυτής της κοινωνίας των πολιτών «Οργανισμός Συμφώνου Μέσης Ανατολής» (METO), η οποία προωθεί την εξάλειψη των όπλων μαζικής καταστροφής στην περιοχή. Παρότι υπήρξαν αξιωματούχοι στη Μέση Ανατολή που κατ’ ιδίαν αποδέχτηκαν την ανάγκη μιας συνθήκης, κανείς τους δεν αποδείχτηκε πρόθυμος να ξεκινήσει την διαδικασία. Ο οργανισμός METO προσφέρθηκε να παρέμβει, να συμβουλευτεί εμπειρογνώμονες και να συντάξει ένα σχέδιο που θα μπορούσε στη συνέχεια να αποτελέσει τη βάση για διαπραγματεύσεις.  

Ήρθε η εποχή για ανθρώπους με επάρκεια βούλησης εντός τους, με επάρκεια διο­ρατικότητας εντός τους, με επάρκεια σοφίας εντός τους και επάρκεια σύνδεσης με ό,τι αποκαλείται θεϊκό ή ό,τι άλλο, οι οποίοι βλέπουν ότι [η κατάσταση της Μέσης Ανατολής] μπορεί να πάρει νέα τροπή.

Emad Kiyaei

 

Έχοντας την εμπειρία μιας εικοσαετούς και πλέον  υπηρεσίας ως διεθνής δημόσιος υπάλληλος στα Ηνωμένα Έθνη και σε άλ­λους τομείς, ο Marco συμφώνησε ως προς τη σημασία της σημερινής εποχής, στη διάρκεια της οποίας τα κίνητρα μετασχη­ματίζονται. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα σημείο αξιολόγησης, διάκρισης, επιλογών και αποφάσεων. Αναμένεται να επακολου­θήσει μετασχηματιστική δράση, εντού­τοις χωρίς τον δέοντα στοχασμό, οι οποιεσδή­ποτε ενέργειες αναληφθούν απλά θα διαιωνίσουν τον επικίνδυνο φαύλο κύκλο.

Νομίζω ότι τα επόμενα χρόνια είναι πραγματικά κρίσιμης σημασίας καθώς διαμορφώνουμε τα δομικά στοιχεία γι αυτό που πρόκειται να επιτύχουμε στα επόμενα 50 ή 60 χρόνια. Είναι μια εποχή στην οποία  το άνοιγμα της καρδιάς, τα φώτα του νου και η ενέργεια των σωμάτων μας μπορούν να χρησιμοποιηθούν συνειδητά και με πρόθεση, εσκεμμένα, για την υπηρεσία της ανθρωπότητας, του πλανήτη και των βασιλείων του, σε ένα πνεύμα σύνθεσης.

Marco, διεθνής δημόσιος υπάλληλος

Η Jimena παρατήρησε, ωστόσο, ότι η ώρα αναγνώρισης της ανάγκης για «πλήρη και απόλυτο μετασχηματισμό» της παγκόσμιας συνεργασίας προς έναν κόσμο όπου ο κάθε ένας θα υπολογίζεται και ουδείς δεν θα μένει στο περιθώριο, δεν έχει φτάσει ακόμη στα Ηνωμένα Έθνη. Δεν είμαστε στην χρονική «στιγμή του 1945», αλλά η κρίση βοηθά στην προετοιμασία μας για μια τέτοια στιγμή. Ο Marco πρόσθεσε ότι η υπογραφή του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και η Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 1945 αποτέλεσε ένα «ορόσημο στην ανάπτυξη της ανθρώπινης συνείδησης». Όμως, τα Η.Ε. βρίσκονται ακόμη στη νεανική τους ηλικία μετρώντας μόνο … «75 χρόνια ζωής. Διανύουμε τις πρώτες μέρες ενός πειράματος σφυρηλάτησης και χρησιμοποίησης της συλλογικής βούλησης για το κοινό καλό». Θα απαιτηθεί χρόνος ώστε να συμβιβαστούμε με το γεγονός και τις πρακτικές συνέπειες του ότι αποτελούμε μία ανθρωπότητα. Στόχος όλων μας, επί του παρόντος, είναι να «αφιερώσουμε στο πείραμα την εστιασμένη μας προσοχή, και την αποφασιστικότητά μας».