Τώρα είναι η ώρα να ανακαλύψουμε εκ νέου το πνεύμα της κοινότητας σε κάθε κοινωνική σχέση.
Τον Νοέμβριο του 2021, φίλοι της Παγκόσμιας Καλής Θέλησης και σπουδαστές της Προαιώνιας Σοφίας από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν σε διαδικτυακές συνεδρίες μέσω ZOOM, που μεταδόθηκαν σε διάφορες γλώσσες από τη Γενεύη, το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, προκειμένου να εργαστούν με τη δύναμη της ομαδικής φαντασίας, της ενόρασης και της σκέψης. Με επίκεντρο το θέμα της Φαντασίας και της Κοινωνικής Αναγέννησης, χρησιμοποιήσαμε διαλογισμό και οραματισμό, εστιασμένη ακρόαση και συζήτηση, για τη δημιουργία ομαδικών σκεπτομορφών και εικόνων. Σημαντικοί εξυπηρετητές στους τομείς του αναγεννητικού σχεδιασμού, της ανάπτυξης κοινοτήτων, του συλλογικού τραύματος, της προσωπικής ανάπτυξης και του βιογραφικού έργου, προσέφεραν στοχαστικές σκέψεις βασισμένες στην εμπειρία τους.
Το παρόν Ενημερωτικό Δελτίο επιδιώκει να εμπνεύσει περαιτέρω τη δημιουργική σκέψη και την ενόραση σχετικά με το θέμα. Περιλαμβάνει συντετμημένα αποσπάσματα από μια μικρή επιλογή των στοχαστικών σκέψεων που παρέθεσαν οι 7 προσκεκλημένοι ομιλητές, καθώς και ορισμένες συνοπτικές εισαγωγικές σκέψεις. Βίντεο, επιπλέον κείμενα και περισσότερες πηγές είναι διαθέσιμα στη διεύθυνση www.worldgoodwill.org/regeneration§
Αποκαθιστώντας την Θεία Κυκλοφορική Ροή
Η Christine Morgan είναι η Πρόεδρος του Lucis Trust, του κεντρικού φορέα της Παγκόσμιας Καλής Θέλησης.
Βίντεο: worldgoodwill.org/video#cm
Η Φαντασία και η Κοινωνική Αναγέννηση έχουν τελικά σχέση με την αποκατάσταση της θείας κυκλοφορικής ροής στη Γη, έτσι ώστε η ανθρωπότητα να αποκτήσει άμεση αντίληψη της ουσιαστικής ενότητας των πάντων. Η κυκλοφορία και ο μετασχηματισμός είναι η ουσία της ζωής – ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε, το αίμα που ρέει – όλα όσα συντηρούν τη ζωή ακολουθούν κύκλους μετασχηματισμού σε ανταπόκριση στη θεία κυκλοφορική ροή από την οποία έχουν προέλθει. Η αρμονία μπορεί να επέλθει μόνον όταν αυτή η ροή αντανακλάται και στην ανθρώπινη δραστηριότητα: χρήμα και προμήθειες, γνώση και πληροφορία, τέχνη και κουλτούρα – είναι η ελεύθερη κυκλοφορία που καθορίζει την ευημερία και τη σταθερή εξέλιξη «των πάντων». Ο σημαντικότερος παράγοντας εδώ είναι η συνείδηση – ο συντονισμός με την ρέουσα αλλαγή δημιουργεί ένα ανοδικό ελικοειδές προς όλο και ανώτερα επίπεδα σύνθεσης.
Είναι ξεκάθαρο ότι η θεία κυκλοφορική ροή, που θα έπρεπε να συνδέει όλη την ανθρωπότητα ως ένα όλον, παρεμποδίζεται από ενάντιες δυνάμεις υλισμού και ιδιοτέλειας. Η τέχνη της αναγέννησης έγκειται στο να αντλεί κάποιος από τη φαντασία και το πνεύμα της καλής θέλησης. Αυτό εμφανίζεται θαυμάσια στο έργο του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου, με την έκφραση πλήθους δημιουργικών ιδεών αυτήν την εποχή. Στα δημιουργικά τους εγχειρήματα, μας δείχνουν ότι ο κόσμος δεν χρειάζεται να λειτουργεί όπως στο παρελθόν και ότι μπορούμε να τον αλλάξουμε δυναμικά μέσα από τη συλλογική μας φαντασία, καθώς πασχίζουμε να δημιουργήσουμε μια νέα και βελτιωμένη πραγματικότητα για όλους. §
Μαζικές Εικόνες Σκέψης και τα Προβλήματα της Εποχής μας
Ο Laurence Newey είναι ο Αντιπρόεδρος του Lucis Trust, του κεντρικού φορέα της Παγκόσμιας Καλής Θέλησης.
Βίντεο: worldgoodwill.org/video#ln
Η φαντασία, παρότι συνδεδεμένη παραδοσιακά με την τέχνη και τον πολιτισμό, είναι στην πραγματικότητα ο εμπνευστής κάθε δημιουργίας. Μέσα από τη δημιουργική φαντασία και την παραγωγή εικόνων σκέψης, η ενέργεια μεταφέρεται από το ένα επίπεδο της Θείας Διάνοιας σε ένα άλλο, όπου η κατεύθυνση της πορείας εξαρτάται από τον τύπο και την ποιότητα της παραγόμενης εικόνας. Εικόνες σκέψης, που αντιπροσωπεύουν μια σειρά από αξίες, θεσμούς και νόμους όλων των μεγάλων κοινωνιών του κόσμου, ενσωματώνονται στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού τους και η ενέργεια που περνά μέσα από αυτές οδηγεί προς τα εμπρός την κοινωνική εξέλιξη.
Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται άκρως εσωτερικά, αλλά δεν είναι και τόσο στις μέρες μας, καθώς η έννοια του «Κοινωνικού φαντασιακού» είναι αρκετά γνωστή σε κλάδους όπως η ανθρωπολογία, η κοινωνιολογία, η ψυχανάλυση, η φιλοσοφία και οι μελέτες των μέσων ενημέρωσης. Το κοινωνικό φαντασιακό αντιπροσωπεύει το σύστημα των νοημάτων που διέπουν μια δεδομένη κοινωνική δομή. Ο John B Thompson, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, περιγράφει το κοινωνικό φαντασιακό ως «τη δημιουργική και συμβολική διάσταση του κοινωνικού κόσμου, τη διάσταση μέσω της οποίας τα ανθρώπινα όντα δημιουργούν τους δικούς τους τρόπους συμβίωσης και τους δικούς τους τρόπους αναπαράστασης της συλλογικής τους ζωής».(1) Επίσης, στο έργο του «Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας», ο φιλόσοφος και κοινωνικός κριτικός, Κορνήλιος Καστοριάδης, έγραφε: «…το φαντασιακό της κοινωνίας… δημιουργεί για κάθε ιστορική περίοδο τον μοναδικό τρόπο ζωής, θέασης και δημιουργίας της δικής της ύπαρξης… οι κεντρικές φαντασιακές σημασίες μιας κοινωνίας… είναι τα νήματα που κρατούν ενωμένη μια κοινωνία και οι μορφές που ορίζουν τι είναι, για μια δεδομένη κοινωνία, “πραγματικό”».(2)
Άρα, αυτή τη διάσταση του κοινωνικού φαντασιακού ή τη σφαίρα των μαζικών εικόνων σκέψης που ρυθμίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, θα πρέπει να εξετάσουμε προκειμένου να κατανοήσουμε όχι μόνο τα προβλήματα των διαφόρων κοινωνιών σε όλο τον κόσμο αλλά και τα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα του σύγχρονου πολιτισμού στο σύνολό του. §
1. John B. Thompson, Studies in the Theory of Ideology, p.6.
2. Ibid, Quoted by J Thompson, pp. 23-4
Η Θεραπεία του Τραύματος θα Επιτρέψει την Εκδήλωση των Καλών μας Προθέσεων στον Κόσμο
Η Kosha Anja Joubert είναι υπεύθυνη του Pocket Project και έχει εργαστεί στην αναγέννηση συστημάτων, στη διαπολιτισμική συνεργασία και στον τομέα trauma-informed leadership. Συγγραφέας πολλών βιβλίων, έλαβε το βραβείο Dadi Janki (2017) για την ανάπτυξη της πνευματικότητας στη ζωή και την εργασία και το βραβείο One World Award (2020) για την ανάδειξη του Διεθνούς Δικτύου Οικοχωριών σε ένα παγκόσμιο κίνημα.
Βίντεο: worldgoodwill.org/video#kj
Ένας από τους λιγότερο χρησιμοποιούμενους πόρους που διαθέτουμε στον πλανήτη μας σήμερα είναι οι καλές προθέσεις των πολιτών σε ολόκληρο τον κόσμο και η επιθυμία μας να είμαστε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Ωστόσο, μοιάζει να υπάρχει δυσλειτουργία στο σύστημα, εμποδίζοντας τις καλές μας προθέσεις να εκδηλωθούν στον κόσμο. Πάρτε για παράδειγμα τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα COP26. Οι δεσμεύσεις και οι συμφωνίες που έχουν υπογραφεί από 195 χώρες στην UN COP26 ήταν ένα απίστευτο επίτευγμα. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει έλλειψη αποτελεσματικής δράσης σχετικά με τις δεσμεύσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής η οποία είναι βαθιά οδυνηρή και απειλεί την ίδια την επιβίωσή μας. Αρκετοί άνθρωποι υποφέρουν· για παράδειγμα υπήρξε μια απότομη αύξηση τα τελευταία χρόνια του αριθμού των νέων που λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά φάρμακα.
Ως άνθρωποι καλής θέλησης τείνουμε να αποστρέφουμε το βλέμμα από τα σημεία του εαυτού μας, των άλλων και του κόσμου, τα οποία θεωρούμε δύσκολα ή απαιτητικά, όπου ο πόνος αποθηκεύεται και γίνεται αισθητός. Και αυτό γίνεται μέρος του προβλήματος διότι εμποδίζει τη λειτουργία της καλής μας θέλησης στον κόσμο.
Το Pocket Project, που ιδρύθηκε από τους T. Hübl και Y. Sasportas το 2017, δημιουργεί νησίδες αυξημένης ευαισθητοποίησης, θεραπευτικές κοινότητες, για την αντιμετώπιση τραυμάτων και έντονων κατάλοιπων οδυνηρών εμπειριών που δεν μπόρεσαν να υποστούν επεξεργασία τη στιγμή που συνέβησαν. Έχουμε συλλογικά δημιουργήσει «αρχαιολογικές διαστρωματώσεις τραύματος» σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, μέσω πολέμων, αποικιοκρατίας, δουλείας, ρατσισμού, έμφυλης βίας κοκ. Έχουμε γεννηθεί μέσα σε αυτόν τον ιστό τραύματος. Αυτοί οι κρυφοί θύλακες πόνου που φέρνουμε από το παρελθόν διαμορφώνουν τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο, τους τρόπους που επικοινωνούμε και αυτοί καθορίζουν τους θεσμούς και τις κοινωνίες μας.
Το Pocket Project στοχεύει στην αύξηση της ευαισθητοποίησης για τα ατομικά, προγονικά και συλλογικά τραύματα και στην διάνοιξη οδών ενσωμάτωσης, έτσι ώστε οι πληγές του παρελθόντος να μπορέσουν να επουλωθούν και η ανθρωπότητα να περάσει σε μια πορεία συνεργασίας, καινοτομίας και ανάδυσης.
Δημιουργούμε ομαδικά περιβάλλοντα (μερικές φορές με μεγάλο αριθμό ατόμων) για να καλλιεργήσουμε την παρουσία, την αίσθηση του σχετίζεσθαι και τη συνοχή σε άτομα και ομάδες. Οι συμμετέχοντες καθίστανται ολόπλευρα παρόντες στο σώμα, στην καρδιά, στο νου και στον ανώτερο εαυτό. Άπαξ και επιτευχθεί ένα ορισμένο μέτρο ομαδικής ολοκλήρωσης, η παρουσία κοινής εμπειρίας μπορεί να στραφεί συνειδητά προς το τραυματικό περιεχόμενο, συναντώντας αρχικά τα προστατευτικά στρώματα της άρνησης και της αντίστασης γύρω από ένα τέτοιο περιεχόμενο. Βαθμιαία, μπορούμε να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε και να αφομοιώνουμε εκείνο που προηγουμένως δεν μπορούσε να υποστεί επεξεργασία. Η επακόλουθη ενσωμάτωση και αποκατάσταση οδηγούν σε ελαχιστοποίηση της απομόνωσης και της πόλωσης και σε αυξημένη συμπονετική και συνεργατική ικανότητα.
Μέσω προγραμμάτων που χρησιμοποιούν μέσα κοινωνικής δικτύωσης και διαδικτυακές διασκέψεις κορυφής έχουμε προσεγγίσει πολυάριθμο κοινό – πάνω από 100.000 συμμετείχαν το 2021 στην 10ήμερη διαδικτυακή Διάσκεψη Συλλογικού Τραύματος. Πέρα από αυτές τις μεγάλες δημόσιες εκδηλώσεις, προσφέρονται μαθήματα κατάρτισης σε ομάδες της κοινωνίας των πολιτών και σε επαγγελματίες – με υποτροφίες που διασφαλίζουν επαρκή εκπροσώπηση από το Νότιο Ημισφαίριο. Τα Διεθνή Εργαστήρια συγκεντρώνουν ομάδες ειδικών, που επικεντρώνονται σε ιδιαίτερα θέματα συλλογικού τραύματος σε διάφορες γεωγραφικές περιοχές §
https://pocketproject.org
Φαντασία, Χάρις & Κοινωνική Αναγέννηση
Ο Joseph Murphy είναι ο ιδρυτής του Good Grace Foundation και της οργάνωσης Graceworks, μικρών οργανώσεων βάσης πολιτών, με έδρα στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αίγυπτο και την Κένυα. Με περισσότερη από 20ετή εμπειρία, εργάζεται μέσα από «Στοχαστική Πρακτική» για την κοινωνική και περιβαλλοντική ανανέωση με άστεγους και όσους υποφέρουν από τραύμα.
Βίντεο: worldgoodwill.org/video#jm
Όταν άρχισα να στοχάζομαι σχετικά με τη φαντασία και την κοινωνική αναγέννηση, θυμήθηκα τις φορές στη ζωή μου που ξεκινούσα καινούργιες προσπάθειες και τα πράγματα φαίνονταν δύσκολα. «Αυτό δεν μπορεί να γίνει», σκεπτόμουν. Και ο κόσμος μου έλεγε: «Γιατί να ασχοληθείς; Κανείς δεν νοιάζεται… μην σπαταλάς τον χρόνο σου… είναι καλύτερα να μείνεις με αυτό που ξέρεις».
Ωστόσο, όπως είπε ο Colin Wilson, «η φαντασία θα έπρεπε να χρησιμοποιείται όχι για να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα, αλλά για να τη δημιουργήσουμε». Η κατανόηση ότι η ενέργεια ακολουθεί την σκέψη είναι ένα από τα πιο πολύτιμα δώρα που μπορεί οποιοσδήποτε από εμάς να αποκτήσει. Μακάρι να νιώθαμε την αληθινή της δύναμη. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για την ιδέα ότι όπως ο άνθρωπος σκέπτεται στην καρδιά του, αυτό και γίνεται. Διότι, πραγματικά, εμείς δημιουργούμε το δικό μας περιβάλλον, τη δική μας ζωή, τη δική μας ιστορία. Και όταν χρησιμοποιούμε τη φαντασία για να φέρουμε ιδέες στον κόσμο προς όφελος της ζωής στον πλανήτη, υπερασπιζόμαστε επίσης την συλλογική ιστορία. Επί πολλά χρόνια εργάστηκα στους δρόμους, υποστηρίζοντας άστεγους με την Community of Grace στο Λέστερ του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι ιδρυτές της δημιούργησαν ένα είδος κατοικίας και οικογένειας για όσους είχαν χάσει το σπίτι τους. Πάντα πίστευαν ότι όλοι έχουμε κρυμμένα ταλέντα που ακόμη δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ή αναπτυχθεί και ότι η Χάρις βρίσκεται πάντα μαζί μας.
Τί είναι η χάρη; μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Η χάρη μπορεί να εκληφθεί ως φινέτσα, κομψότητα, άνεση, εύνοια, καλή θέληση, γενναιοδωρία, αγάπη… ως ύψιστη θεϊκή βοήθεια που χορηγείται στους ανθρώπους κατά την αναγέννηση ή την καθαγίασή τους… ως καθαγιασμός που απολαμβάνουν μέσω της θείας βοηθείας. Από αυτή τη θεία ιερότητα απορρέει η αγαθότητα της χάριτος του αγίου πνεύματος, η θεϊκή Σοφία, καθώς αυτή ψάλλει μέσα από την αρμονία των σφαιρών και όλης της κτίσης στη συμφωνία της αγάπης.
Για χρόνια περνούσα μπροστά από μια παλιά εγκαταλελειμμένη παιδική χαρά και, αφού πληροφορήθηκα ότι ίσως μετατραπεί σε έναν ακόμη χώρο στάθμευσης, ένιωσα ότι έπρεπε να δράσουμε. Συγκεντρώσαμε πάνω από σαράντα χιλιάδες λίρες και μια ομάδα εθελοντών μετέτρεψε τον χώρο αυτό στο «πάρκο τσέπης» Moira Street. Είναι τώρα ένας ακμάζων δημόσιος κήπος, τον οποίο φροντίζει μια ομάδα αυτοβοήθειας διαβητικών.
Πολλά πράγματα προέρχονται από ταπεινά ξεκινήματα! Το Good Grace Foundation και η Graceworks δημιουργήθηκαν προσφέροντας προγράμματα βασισμένα στην διαρκή καλλιέργεια (permaculture), για να «επιτρέψουν στους ανθρώπους να ζουν απολαμβάνοντας βιώσιμους τρόπους ζωής και για να προωθήσουν την ευημερία». Σήμερα, η Graceworks αποτελεί πλέον μέρος του «Grow Together», ενός τοπικού δικτύου κοινοτικών προγραμμάτων που αφορούν κήπους, με κοινό στόχο «να βοηθήσουν τις κοινότητες να δράσουν ενωμένες για το γενικό καλό».
Πρόσφατα, η Graceworks συνεργάστηκε με το Αφρικανικό Κέντρο Έρευνας Πληθυσμού και Υγείας, παρέχοντας αστική καλλιέργεια τροφίμων και κέντρα διατροφής σε όσους ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στις παραγκουπόλεις του Ναϊρόμπι. Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε σε διαδικασία ανάπτυξης του Συγκροτήματος Jorah-Grace σε μια τοποθεσία 1.000 στρεμμάτων στην Κένυα. Το πρωτοποριακό αυτό συγκρότημα αποκατάστασης θα βοηθήσει πολλά άτομα να αναρρώσουν από τον εθισμό, ενώ ταυτόχρονα θα προσφέρει ευκαιρίες απασχόλησης και δημιουργίας εισοδήματος, μετασχηματίζοντας τις τοπικές οικονομίες μέσα από μια συνολική συστημική προσέγγιση. §
goodgracefoundation.org
www.graceworks.online
Η Φαντασία είναι το Κλειδί για τον Τερματισμό της Φτώχειας
Ο Richmond Msowoya είναι Σύμβουλος Βιοπορισμού και Οικονομικής Ένταξης στην Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες (UNHCR) στο Μαλάουι και το Σουδάν. Μέσα από την πολυετή εργασία του ως ειδικός στην οικονομική ενδυνάμωση στο Μαλάουι και τη Νότια Αφρική, έχει προωθήσει βιοποριστικές παρεμβάσεις που έχουν ωφελήσει περισσότερους από 51.000 πρόσφυγες καθώς και τις κοινότητες υποδοχής τους.
Βίντεο: worldgoodwill.org/video#rm
Ως σπουδαστής της Προαιώνιας Σοφίας εργάζομαι το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου σε παρεμβάσεις που μπορούν να βγάλουν από την ανέχεια πρόσφυγες και εξαιρετικά άπορα νοικοκυριά. Έτσι, αυτή η εστίαση στη Φαντασία και την αναγέννηση έχει ενισχύσει το βαθιά εδραιωμένο σκεπτικό μου για την υπηρεσία.
Αντλώντας από τις εσωτερικές διδασκαλίες, θεωρώ τη φαντασία ως τον βασικό παράγοντα για τον τερματισμό της φτώχειας μέσω καινοτομιών. Ενώ πολλοί εκλαμβάνουν τη φαντασία ως φαντασίωση, και ουσιαστικά εξωπραγματική, όσοι διαθέτουν ένσοφη διάκριση γνωρίζουν ότι είναι ο σπόρος του μέλλοντος γύρω από τον οποίο μπορεί να υλοποιηθεί η πραγματικότητα. Μέσω της δύναμης της φαντασίας ήταν που ο ίδιος ο Θεός, ή ο Αλλάχ (ο Μεγάλος Εγώ Είμαι), δημιούργησε το σύμπαν – σχεδίασε τον ουρανό, τη γη, τα δέντρα και τα ζώα.
Δεν χωράει αμφιβολία ότι επηρεάζουμε το μέλλον με τις σκέψεις μας. Μέσω της φαντασίας και του οραματισμού, οι σκέψεις δημιουργούν τις ιδέες και τις συνθήκες που μας βοηθούν να αρχίσουμε να ελέγχουμε την εξωτερική μας ζωή με καινοτόμους τρόπους. Αυτό συμβαίνει και για όσους εργάζονται στον τομέα της κοινωνικής αναγέννησης. Ο ορισμός που χρησιμοποιείται συχνά για την κοινωνική αναγέννηση είναι «η διασφάλιση ότι τα μέρη όπου ζουν οι άνθρωποι, τώρα και στο μέλλον, δημιουργούν νέες ευκαιρίες, προάγουν την ευημερία και μειώνουν τις ανισότητες, έτσι ώστε οι άνθρωποι να ζουν καλύτερα, σε πιο δυνατές κοινότητες και να αξιοποιούν το δυναμικό τους.»
Πρέπει να ενεργοποιήσουμε τη φαντασία καθώς εξετάζουμε την αναγέννηση και την εκ νέου ανάφλεξη ενός πνεύματος συντροφικότητας μεταξύ ανθρώπων, κοινοτήτων, εθνών και μεταξύ της ανθρωπότητας και της ζώσας γης. Μόνο αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ελευθερία και επίτευξη για τους αποκλεισμένους και περιθωριοποιημένους καθώς και για κάθε ανθρώπινο ον.
Αλλά πώς μπορούν οι σπουδαστές της προαιώνιας σοφίας να βοηθήσουν να καλλιεργηθεί αυτό το πνεύμα της φαντασίας; Κατά τη γνώμη μου, αυτό το καλλιεργούμε μέσα μας με την πρακτική του καθημερινού διαλογισμού, τη μελέτη και τη συμμετοχή σε διαδικτυακές εκδηλώσεις. Και καθώς το κάνουμε αυτό, διαπιστώνουμε ότι η κλήση σε υπηρεσία της ανθρωπότητας γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο μέρα με τη μέρα – σαν ένα κύμβαλο που ηχεί στα αυτιά μας: υπηρεσία σε αυτούς που υποφέρουν από φτώχεια, υπηρεσία σε εκείνους που αντιμετωπίζουν ανεργία και δυσχέρια.
Οι δύο προσεγγίσεις που ανακάλυψα ότι λειτουργούν καλύτερα για να βγουν οι φτωχοί άνθρωποι από την ένδεια ήταν η προσέγγιση μέσα από συστήματα βασισμένα στην αγορά και η διαβαθμισμένη προσέγγιση. Πιστεύω ότι αυτές οι προσεγγίσεις αποτελούν μοντέλα για το μέλλον. Σε μια προσέγγιση συστημάτων που βασίζονται στην αγορά, οι παρεμβάσεις έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να συνδέουν τις δράσεις παραγωγής εισοδήματος και την επιχειρηματικότητα των φτωχών ανθρώπων απευθείας με τις αγορές, σε μια προσπάθεια να εξαλειφθούν οι μεσάζοντες που παραδοσιακά αγοράζουν τα προϊόντα τους σε πολύ χαμηλές τιμές. Τα τελευταία 19 χρόνια προώθησα τη σύνδεση μικρών παραγωγών στο Μαλάουι με τις διεθνείς αγορές των βιομηχανιών τσαγιού, οσπρίων και γαλακτοκομικών προϊόντων. Αυτό έχει επιφέρει τεράστιες αλλαγές στους φτωχούς αγρότες.
Οι παρεμβάσεις που χρησιμοποιούν τη βαθμιαία προσέγγιση έχουν σχεδιαστεί για να βγάλουν οικογένειες από την ακραία φτώχεια. Για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, ας πούμε 6, 12 ή 18 μηνών, ανάλογα με τη φύση της παρέμβασης, παρέχονται μετρητά ώστε να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου παρέχεται εξοπλισμός, μεταφορά περιουσιακών στοιχείων και εκπαίδευση, βοηθώντας τις οικογένειες να δημιουργήσουν εισόδημα, να προγραμματίσουν τα οικονομικά τους και να αναπτύξουν τις δεξιότητες που απαιτούνται για να είναι αυτάρκεις. Στο τέλος της προβλεπόμενης περιόδου, η οικονομική ενίσχυση λήγει. Μέχρι τότε η οικογένεια θα έχει αρχίσει να κερδίζει επαρκές εισόδημα, για να καλύψει τις βασικές της ανάγκες.
Αυτές οι δύο προσεγγίσεις έχει αποδειχθεί ότι δημιουργούν διαρκείς, συστημικές αλλαγές που επηρεάζουν τις υλικές συνθήκες ή τη συμπεριφορά μεγάλου αριθμού ανθρώπων. §
Ατομική Φαντασία και Κοινωνική Αναγέννηση
Ο Félix Torán συνδυάζει μια σταδιοδρομία επιστήμης και μηχανικής (συμπεριλαμβανομένων πάνω από δύο δεκαετιών στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος) με περισσότερα από είκοσι χρόνια μαθητείας και ηγετικού ρόλου στους τομείς της προσωπικής ανάπτυξης, της ηγεσίας, της διαχείρισης χρόνου, της πνευματικότητας και του διαλογισμού. Έχει εκδώσει 19 βιβλία προσωπικής ανάπτυξης.
Βίντεο: worldgoodwill.org/video#ft
Ο σημερινός κόσμος βασίζεται στον κατακερματισμό, στην ψευδαίσθηση του διαχωρισμού. Αυτή η ψευδής αίσθηση απόστασης βρίσκεται στη ρίζα όλων των προβλημάτων της ανθρωπότητας. Διαφορετικά πνευματικά μονοπάτια (θρησκευτικά, φιλοσοφικά, μυητικά, εσωτερικά κ.λπ.) εισηγούνται διαφορετικές προσεγγίσεις στο πρόβλημα και ως λύση προτείνουν μια πορεία προόδου. Όμως, γενικά, το πρόβλημα τείνει να παραμένει το ίδιο (η ψευδής αίσθηση διαχωρισμού) και η λύση έχει ένα κοινό υπόστρωμα (την επιστροφή στην ενότητα).
Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι οι ρωγμές που δημιουργήθηκαν από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού έχουν καταστήσει το έργο της επιστροφής στην ενότητα πολύ δύσκολο για τα ανθρώπινα άτομα. Επομένως, ποια εργαλεία διαθέτουμε για να ολοκληρώσουμε το έργο; Μεταξύ αυτών που υπάρχουν, θα ήθελα να επισημάνω την τεράστια δύναμη που θέτει στην διάθεσή μας η δημιουργική χρήση της φαντασίας μας.
Φαντασία είναι η δύναμη της δημιουργίας νοητικών εικόνων. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, όταν μια εικόνα εμφανίζεται ακούσια στο νου, η φαντασία ελέγχεται από το υποσυνείδητο. Για να χρησιμοποιήσουμε δημιουργικά τη φαντασία μας, πρέπει να την ελέγξουμε εκουσίως.
Αυτός ο εκούσιος έλεγχος της δημιουργίας νοητικών εικόνων ονομάζεται συχνά «δημιουργικός οραματισμός». Έχει δύο όψεις. Από τη μια, υπάρχει η φαντασία. Επιπλέον όμως, μια δεύτερη όψη είναι η συγκέντρωση. Αυτή είναι η ικανότητα να κρατάμε τη νοητική μας εστίαση συγκεντρωμένη σε ένα μόνο αντικείμενο για μεγάλα χρονικά διαστήματα, χωρίς να περιπλανιόμαστε ή να αποσπάται η προσοχή μας.
Μέσω της φαντασίας μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νοερή εικόνα αυτού που θέλουμε να εκδηλώσουμε. Ακολούθως, χρησιμοποιώντας τη συγκέντρωση, διατηρούμε αυτή την εικόνα στο νου για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, ώστε να μεταφερθεί στο υποσυνείδητο σαν μια μορφή από νοητική ύλη, η οποία έχει πολύ υψηλότερο ρυθμό κραδασμού από τη φυσική ύλη. Στη συνέχεια και όταν οι σκεπτομορφές που έχουν δημιουργηθεί προσανατολίζονται προς το αγαθό, οι παγκόσμιοι νόμοι αρχίζουν να λειτουργούν εποικοδομητικά και η σκεπτομορφή προσελκύει άλλες παρόμοιου κραδασμικού επιπέδου. Οι παγκόσμιοι νόμοι είναι πάντα εποικοδομητικοί και θετικοί.
Προκειμένου να κατέβουν στο υλικό επίπεδο και να εκδηλωθούν ορατά, οι σκεπτομορφές που δημιουργούνται χρειάζονται εμάς ως αγωγούς. Η σκέψη μας βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα πιο πνευματικά επίπεδα και στον υλικό κόσμο. Αν χρησιμοποιήσουμε ορθά αυτή τη μεγάλη δύναμη, μπορούμε να επιβάλουμε τους πνευματικούς νόμους πάνω στους νόμους που επικρατούν στον υλικό κόσμο. Έτσι, μπορούμε να μετατρέψουμε την άπειρη δυνατότητα σε πεπερασμένη εκδήλωση, όπως δείχνει τόσο παραστατικά και καθαρά η απόκρυφη κάρτα Ταρώ «Ο Μάγος».
Μπορούμε να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τις δυνάμεις της φαντασίας και της συγκέντρωσης, για να επιτύχουμε τη δική μας επιστροφή στην ενότητα και να δημιουργήσουμε μια καλύτερη κοινωνία, έχοντας μια σαφή αποστολή, προσανατολισμένη στην υπηρεσία και στην κατάρριψη των διαχωρισμών που υπάρχουν στην ανθρωπότητα. Αυτή η αποστολή ζωής, που μπορεί να λάβει πολλές μορφές, πρέπει να βρίσκεται σε αρμονία με τον ανώτερο σκοπό. Δεν είναι κάτι που πρέπει να δημιουργήσουμε, αλλά κάτι που πρέπει να ανακαλύψουμε μέσα μας. Υπάρχουν τρία βασικά ερωτήματα τα οποία, αν υποβάλουμε στη δύναμη του υποσυνείδητου μας, θα μας βοηθήσουν να βρούμε τις απαντήσεις:
1) Ποια ταλέντα έχω φέρει σε αυτόν τον κόσμο;
2) Πώς σκοπεύω να υπηρετήσω με αυτά;
3) Ποιόν σκοπεύω να υπηρετήσω; §
http://linktr.ee/felixtoran
Βιογραφικό Έργο – Μια Παράδοξη Κοινωνική Πρακτική Μετασχηματισμού
Η Leah Walker τρέφει βαθύ ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ανάπτυξη και την εξέλιξη της γης, ιδιαίτερα όπως αυτή παρουσιάζεται από τον Ρούντολφ Στάινερ. Εργάζεται στον τομέα της βιογραφίας και είναι πιστοποιημένη σύμβουλος (LPC), καθώς και πιστοποιημένη ομοιοπαθητικός. Είναι μέλος ΔΕΠ του Κέντρου Βιογραφίας και Κοινωνικής Τέχνης στη Βόρεια Αμερική.
Βίντεο: worldgoodwill.org/video#lw
Αναγνωρίζουμε μια βαθιά ανάγκη για κοινωνική αναγέννηση. Την λαχταράμε. Το ερώτημα είναι, Πώς μετατρέπουμε αυτό το υψηλό ιδανικό σε πράξη;.
Θα πρότεινα ένα εργαλείο που μετασχηματίζει την διαπροσωπική αντίληψη και προάγει τις διαπροσωπικές δεξιότητες. Όπως η τέχνη, η επιστήμη και η εκπαίδευση, έτσι και το βιογραφικό έργο έρχεται να καλύψει αυτό το στόχο. Πρόβαλε μέσα από την πνευματική επιστήμη της ανθρωποσοφίας, όπως ονόμασε ο Ρούντολφ Στάινερ τη διδασκαλία του – την «σοφία του ανθρωπίνου όντος».
Ο Στάινερ, στις αρχές του 20ου αιώνα, μίλησε, όπως και η Μπέιλη, για τις ανάγκες της εποχής μας, αναφερόμενος στην κοινωνική κατανόηση, την ελευθερία της σκέψης και τη γνώση του Πνεύματος ως «φανούς». Για την επίτευξή τους έκανε συγκεκριμένες προτάσεις, τη δεκαετία του 1970, που οδήγησαν, μεταξύ άλλων, στη δημιουργία του βιογραφικού έργου.
Το βιογραφικό έργο αποτελεί βιωματική μελέτη της ανθρώπινης ζωής με βάση την αντικειμενική παρατήρηση και οδηγεί σε άμεση εμπειρία της σοφίας του ανθρώπου. Είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος να κοιτάξουμε πίσω στο παρελθόν, έτσι ώστε ο δρόμος προς το μέλλον να είναι πιο ξεκάθαρος. Η ανθρώπινη ζωή, ως ιερό κείμενο, είναι εξίσου αρχαία όσο και προφητική. Το βιογραφικό έργο, μας μαθαίνει να διαβάζουμε αυτό το κείμενο – μια πρακτική παρόμοια με τον διαλογισμό πάνω στην ίδια την εμπειρία της ζωής, που ακολουθείται τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε κοινό διάλογο.
Κατόπιν, υπάρχει η κοινωνική ευαισθησία που προάγει το βιογραφικό έργο – η τέχνη. Η προσοχή οδηγεί στο ενδιαφέρον, από το ενδιαφέρον έρχεται η κατανόηση. Οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να μας προσέξουν, λαχταρούμε να νιώσουμε ότι μας κατανοούν. Όταν το βιογραφικό έργο μοιράζεται σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, εξελίσσεται από απλή κοινωνική τέχνη σε τέχνη θεραπείας, εφελκύοντας την αδελφοσύνη και προωθώντας την αλληλοσυσχέτιση, για να δανειστώ τα λόγια της Αλίκης Μπέιλη. Το βιογραφικό έργο αφυπνίζει το ενδιαφέρον για τον άλλον, διδάσκει τον έναν να βλέπει τον άλλον, κάτι που στην προκειμένη περίπτωση επιζητά μια μεγάλη μερίδα του σύγχρονου κοινωνικού κινήματος.
Στο βιογραφικό έργο ανακαλύπτω κάτι νέο για τον εαυτό μου και βαθμιαία ή αιφνίδια αρχίζω να παρατηρώ αυτό το ίδιο φαινόμενο, την ποιότητα, τη συμπεριφορά ή την πληγή… στους γύρω μου. Όσο περισσότερο γνωρίζω τον εαυτό μου εσωτερικά, τόσο πιο περιεκτική γίνεται η προοπτική μου προς τα έξω. Έτσι, ένα έργο που εκτελούμε και επικεντρώνεται στον εαυτό μας, κατά κάποιο τρόπο υπηρετεί το σύνολο του κοινωνικού σώματος.
Ένας από αυτούς που θαυμάζω περισσότερο είναι ο Karl Konig, ο οποίος, βασισμένος στην διδασκαλία του Στάινερ, ίδρυσε το Camphill Movement – μια αξιοσημείωτη «μελέτη συντροφικότητας». Ο Konig επισήμανε ότι: … το ανθρώπινο ον δεν απαρτίζεται απλώς από … σώμα, ψυχή και πνεύμα. Πάνω από όλα αποτελούμαστε από οτιδήποτε αποτελούνται οι συνάνθρωποί μας που είναι διασκορπισμένοι σε όλη τη γη ως το σύνολο της ανθρωπότητας: οι άνθρωποι ανάμεσα στους οποίους ζούμε, η οικογένεια στην οποία γεννηθήκαμε, οι καρμικές ομάδες στις οποίες γινόμαστε δεκτοί μεταξύ γέννησης και θανάτου. Μόνο το σύνολο αυτών των σχέσεων είναι εκείνο που δημιουργεί έναν άνθρωπο.
Είναι καθήκον της εποχής μας να αφυπνιστούμε σε αυτό, να γνωρίσουμε «τί σημαίνει να είσαι άνθρωπος στη γη ανάμεσα σε άλλα ανθρώπινα όντα» (Konig). §
https://biographyworker.com
https://biographysocialart.org
Μετασχηματισμός της Αίσθησης του Ανήκειν
Ο Daniel Christian Wahl είναι συγγραφέας του Designing Regenerative Cultures και ένας από τους πρωτεργάτες και στοχαστές του κινήματος για κοινωνική και περιβαλλοντική αναγέννηση. Εργάζεται σε όλο τον κόσμο ως σύμβουλος, εκπαιδευτικός και ακτιβιστής με ΜΚΟ, επιχειρήσεις, κυβερνήσεις και παράγοντες αλλαγής.
Βίντεο: worldgoodwill.org/video#dw
Όταν μιλάμε για φαντασία και κοινωνική αναγέννηση, μιλάμε για έναν μετασχηματισμό της αίσθησης του ανήκειν, μια επανασύνδεση με τη βεβαιότητα ότι όταν λειτουργούμε στο ανώτερο δυναμικό μας είμαστε η έκφραση του τόπου όπου ανήκουμε – μια έκφραση θεραπείας, γαλούχησης και προστασίας αυτού του τόπου. Η αναγέννηση είναι ένα μοτίβο που συνδέεται αδιάρρηκτα με το πώς η ζωή δημιουργεί συνθήκες που ευνοούν την ζωή. Η ζωή έχει κάνει αυτόν τον πλανήτη να έχει μεγαλύτερη αφθονία για κάθε ζωή μέσω της διαφοροποίησης και της επακόλουθης ενσωμάτωσης της παραγόμενης ποικιλομορφίας σε ανώτερα επίπεδα πολυπλοκότητας. Έτσι, μιλάμε για επανασύνδεση και εισχώρηση μέσα στις βαθύτερες ρίζες της επίγνωσης ότι είμαστε ζωή, καθιστώντας το μέρος όπου ζούμε ευνοϊκό για περισσότερη ζωή. Αυτός είναι ουσιαστικά ο εξελικτικός μας ρόλο.
Ουσιαστικά, χρειάζεται να επανέλθουμε στον τόπο που ανήκουμε. Ο μόνος τρόπος για να αποκαταστήσουμε την αίσθηση του ανήκειν και να περάσουμε στη θεραπεία της κοινωνικής, οικολογικής και περιφερειακής οικονομικής σφαίρας είναι να αγαπήσουμε ξανά τους τόπους κατοικίας μας και να ακολουθήσουμε την διαδρομή της επανακατοίκησης.
Άπαξ και εστιάσουμε τη θέλησή μας στην ιδιαιτερότητα των ανθρώπων και του τόπου και εργαστούμε για την ενεργοποίηση του ατομικού και συλλογικού δυναμικού, τότε μπορούμε να εκφράσουμε πληρέστερα τα δικά μας ατομικά χαρίσματα και δυνατότητες, υπηρετώντας το ευρύτερο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε: την ομάδα μας, την κοινωνία, αλλά και τον τόπο. Σε συνάρτηση με την επικέντρωση στην κοινωνική αναγέννηση, είναι σημαντικό να μην παγιδευόμαστε από νοητικές κατηγοριοποιήσεις που μας οδηγούν να εργαζόμαστε σε κοινωνικά, οικολογικά και οικονομικά ζητήματα με διαχωρισμούς. Στην πραγματικότητα τα πάντα συνδέονται. Αναγέννηση σημαίνει να δοθεί στους ανθρώπους μια νέα αίσθηση νοήματος μέσω της συντροφικότητας όχι μόνο με την ανθρώπινη οικογένεια, αλλά με ολόκληρη την κοινότητα ζωής σε συγκεκριμένους τόπους.
Σχεδόν πριν από 200 χρόνια ο Γκαίτε είπε ότι όποιος δεν βλέπει τη φύση παντού, δεν τη βλέπει πουθενά με ορθό τρόπο. Όταν παραμένω σε αυτή τη σκέψη για αρκετή ώρα, φτάνω σε ένα άβολο σημείο όπου θα πρέπει να παραδεχτώ, ότι όλη η τεχνολογία στον πλανήτη αποτελεί επίσης μέρος της φύσης. Και αυτό περιλαμβάνει τις ακρότητες που δεν μου αρέσουν. Οι πυρηνικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής και τα πυρηνικά όπλα, π.χ., αποτελούν επίσης μέρος αυτής της βιοφυσικής ενότητας μετασχηματισμού – μια εκδήλωση της συνείδησης που εμψυχώνει την ύλη. Σε ένα καλαίσθητο μικρό βιβλίο, Saving Appearances, ο Owen Barfield έγραψε για την αρχέγονη συμμετοχή στη ζωή που μοιράζονται όλοι οι αυτόχθονες πληθυσμοί σε βαθιά σχέση με τον τόπο τους, η οποία παρέχει αίσθηση νοήματος και σύνδεσης. Περπατώντας στο δάσος και βλέποντας μια φωτεινή ακτίνα να πέφτει πάνω σε μια δροσοσταλιά, νιώθεις ότι κοιτάζεις ένα παραμυθένιο διαμάντι – μια πηγαία συμμετοχή στην ολότητα της Ζωής, και ότι η φύση δεν ξεχωρίζει από τον παρατηρητή. Στη συνέχεια, περνώντας από την περίοδο του διαφωτισμού, φτάσαμε να βλέπουμε υποκείμενο-αντικείμενο υπό το πρίσμα του καρτεσιανού διαχωρισμού. Αυτό δεν ήταν κάποια παράκαμψη από την αληθινή γνώση και δεν απαιτείται η επιστροφή μας σε αυτήν την αρχική συμμετοχή. Χρειάζεται τώρα να περάσουμε σε μια νέα σύνθεση – αυτό που ο Barfield ανέφερε ως φάση Τελικής Συμμετοχής. Σε αυτήν την επόμενη στροφή της εξελικτικής πορείας θα πρέπει να αναρωτηθούμε, πώς συλλέγουμε το βέλτιστο από τη σύγχρονη τεχνολογία και από τις στοχαστικές σκέψεις που έφερε η εποχή του διαχωρι-
σμού; §
https://designforsustainability.medium.com
www.triarchypress.net/drc.html
Κοινωνική Τονικότητα: Μεγιστοποιώντας τα Άκρα ανάμεσα σε Κοινωνικά Συστήματα
Η May East, με πολύχρονες σπουδές στην Προαιώνια Σοφία, είναι Μέλος του UNITAR και επί του παρόντος υπηρετεί ως Διευθύντρια του Προγράμματος Πόλεων στο Σώμα των Η.Ε. της Σκωτίας. Είναι συγγραφέας και ερευνήτρια, με μεγάλη εμπειρία στην υποστήριξη κοινοτικών προγραμμάτων ανάπτυξης και κατάρτισης σε όλο τον κόσμο και συμμετέχει στο Παγκόσμιο Δίκτυο EcoVillage.
Βίντεο: worldgoodwill.org/video#me
Στην επιστήμη της οικολογίας, η μετάβαση ή το όριο μεταξύ δύο διακριτών βιολογικών κοινοτήτων είναι γνωστή ως οικολογική τονικότητα – μια περιοχή υψηλής έντασης ανάμεσα στις οικολογίες. Στην οικολογική τονικότητα υπάρχει η τάση της αφθονίας των ειδών, πόροι και από τα δύο περιβάλλοντα παρέχουν μοναδικές οικολογικές τοποθεσίες, ενώ δημιουργούνται συνθήκες για την εμφάνιση νέων ειδών.
Μία από τις αρχές των αναγεννητικών σχεδιαστών που ασχολούνται με οικολογικά συστήματα είναι η μεγιστοποίηση των ορίων, καθώς η μεγιστοποίησή τους αυτή οδηγεί στη μεγιστοποίηση της ποικιλομορφίας, της ζωτικότητας και της βιωσιμότητας. Στην διάρκεια των ετών άρχισα να εργάζομαι με τις επιπτώσεις του φαινομένου των άκρων (edge effect) στα κοινωνικά συστήματα και πρόσφατα δημοσίευσα μια επιστημονική εργασία, επιχειρώντας να περιγράψω μια νέα έννοια της κοινωνικής τονικότητας.
Θεωρώ, ότι όπως είναι δυνατό να μεγιστοποιηθεί η ποικιλομορφία και η παραγωγικότητα που βρίσκεται στα όρια ή τα άκρα μεταξύ γειτονικών βιολογικών κοινοτήτων, είναι επίσης δυνατό να δημιουργηθεί ένα πιο σημαντικό φαινόμενο άκρων στην κοινωνία μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, με διαφορετικές κοσμοθεωρίες, δομές εξουσίας και προθέσεις.
Έχω εργαστεί σε πρότζεκτ κοινωνικής τονικότητας σε όλον τον κόσμο και από την εμπειρία αυτή προκύπτουν τρεις ισχύουσες αρχές. Η πρώτη είναι ότι οι κοινωνικές τονικότητες προσφέρουν έναν τρόπο εξέτασης μιας κοινωνίας περισσότερο από πλευράς δυνατοτήτων παρά προβλημάτων. Μπορούν να θεωρηθούν ως πεδία κυοφορίας και δημιουργίας συνθηκών, ώστε να αναδυθούν μοναδικά υποδείγματα νοηματοδότησης και αίσθησης του «ανήκειν», που βρίσκονται στα πρόθυρα καταστάλαξης. Σε μια κοινωνική τονικότητα εξετάζουμε την εγγενή ικανότητα εξέλιξης ή δημιουργίας κάποιου πράγματος το οποίο δεν έχει ακόμη εκδηλωθεί. Είναι ένας τρόπος εννοιολογικής σύλληψης του χάσματος ανάμεσα σε αυτό που είναι κάτι και σε εκείνο που θα μπορούσε να γίνει όταν θα αποκτήσει επίγνωση του σκοπού του.
Μια δεύτερη αρχή της κοινωνικής τονικότητας συμπεριλαμβάνεται στον Νόμο των Τριών. Από βιολογική άποψη, για να δημιουργηθεί οτιδήποτε καινούργιο υπάρχουν πάντοτε τρεις δυνάμεις: η ενεργοποιός δύναμη, η ανασταλτική δύναμη και η δύναμη του συγκερασμού.
Αρκετή από αυτήν την ενεργοποιό δύναμη υπάρχει αυτόν τον καιρό σε δράση και διεξάγεται ζωντανά στους δρόμους μας. Η ανασταλτική ή δεκτική δύναμη αποτελεί τον δέκτη της δράσης, που προσπαθεί να προσδιορίσει, να εξευγενίσει και να περιορίσει την ενεργοποιό δύναμη. Στη συνέχεια, υπάρχει η δύναμη του συγκερασμού, ανεξάρτητη από τις δύο άλλες δυνάμεις, η οποία προσπαθεί να τις φέρει σε συσχετισμό ή εναρμόνιση. Η ικανότητα να επιφέρουμε αλλαγές συνδέεται άμεσα με την ικανότητα της πρακτικής εξάσκησης στην εικονοποίηση, εκτιμώντας και διατηρώντας στο νου μας τις ενεργοποιές και τις ανασταλτικές δυνάμεις, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τις κατάλληλες δυνάμεις εναρμόνισης.
Μια τρίτη αρχή που ισχύει στην κοινωνική τονικότητα είναι ότι η ευτυχής συγκυρία ευδοκιμεί με την εγρήγορση. Ο όρος «ευτυχής συγκυρία ή εύνοια της τύχης» περιγράφει την τυχαία ανακάλυψη κάτι πολύτιμου. Εμφανίζεται ως ένα απροσδόκητο και λαμπρό αποτέλεσμα που δημιουργήθηκε μέσα από έναν συνδυασμό προσπάθειας και τύχης, σε συνάρτηση με την εγρήγορση και την ευελιξία.
Τα άκρα ή οι παρυφές των διαφορετικών κοινωνικών προθέσεων συμπίπτουν σε μια κοινωνική τονικότητα και κατ’ επέκταση βρίθουν από εκπλήξεις, με αποτέλεσμα όταν προκαλείται κάποιο αναπάντεχο συμβάν να βασίζεται μάλλον σε μια διαδικασία ενεργοποίησης παρά στην τύχη. Έτσι, εργαζόμενοι με τα άκρα μέσα στις κοινωνίες, αυξάνουμε τις πιθανότητες της τυχαίας ανακάλυψης παραμένοντας σε εγρήγορση και με διερευνητικό πνεύμα. Μια από τις συνειδητοποιήσεις μου με την πάροδο του χρόνου ήταν η σημασία της ρυθμικής, χορευτικής κίνησης ανάμεσα στον λογικό, συγκεκριμένο νου και τον ενορατικό αφηρημένο νου, μιας κίνησης που ανοίγει τον δρόμο για την ερμηνεία αυτών των νέων υποδειγμάτων νοήματος. Είναι αυτό στο οποίο μπορεί να βασιστεί η εμφάνιση νέων κατευθύνσεων στην κοινωνία §
www.mayeast.co.uk
Παγκόσμια Ημέρα Επίκλησης
